Πολλοί μέτριοι δεν κάνουν έναν κανονικό ηγέτη

Του Δημήτρη Γ. Παπαδοκωστόπουλου-Η αντιπολίτευση αδυνατεί να συνθέσει σε κάτι ενιαίο τη δυσαρέσκεια που υπάρχει στην κοινωνία. Από την άλλη, η κυβέρνηση, ενώ έχει κάνει δέκα, παρουσιάζει ότι έκανε πενήντα

Μετά και την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2026, η χώρα μπαίνει θεωρητικά στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, με μοναδικό σταθμό να τη χωρίζει από αυτές τον προϋπολογισμό του 2027, που θα είναι αυτός που θα «τα δίνει όλα…» σε επίπεδο υποσχέσεων από κυβερνητικής πλευράς.

Όπως είπε σε κάποια αποστροφή του λόγου του ο Κυριάκος Πιερρακάκης, «η παραγωγικότητα δεν αυξάνεται με νόμους και η σύγκλιση απαιτεί επιμονή», έτσι και οι εκλογές κερδίζονται ή χάνονται στη βάση μιας εξίσωσης με δύο αγνώστους:

Ο πρώτος έχει να κάνει με το τρέχον επίπεδο ζωής των πολιτών -που δεν επηρεάζεται από τη λεκτική παράθεση καλών ή κακών στατιστικών στοιχείων- και ο δεύτερος με την ικανότητα των πολιτικών κομμάτων να κεφαλαιοποιήσουν το κλίμα στην κοινωνία.

Η συζήτηση στη Βουλή με τους αρχηγούς των κομμάτων σε πρώτο πλάνο έδειξε για μία ακόμη φορά ότι η αντιπολίτευση αδυνατεί να συνθέσει σε κάτι ενιαίο τη δυσαρέσκεια που υπάρχει στην κοινωνία (για την ακρίβεια και πολλά άλλα), καθώς από μόνες τους οι καταγγελίες, τα σόου και οι λαϊκισμοί κάθε είδους δεν είναι λύσεις. Ο αντιαμερικανισμός, ο αντικαπιταλισμός και άλλα «αντί» χρεοκόπησαν, όπως από πολλά χρόνια πριν έγινε με τον αντικομμουνισμό, που ομοίως τίναξε, σταδιακά, τα… πέταλα, όταν έπαψε να υπάρχει ως αντίπαλον δέος το συντονιστικό κέντρο της ΕΣΣΔ, η οποία ξανακύλησε στα αυτοκρατορικά πρότυπα των τσάρων.

Από την άλλη, η κυβέρνηση, ενώ έχει κάνει δέκα, παρουσιάζει ότι έκανε πενήντα και υπόσχεται ότι θα κάνει άλλα πενήντα μελλοντικά, και προς το παρόν κρατάει τα ηνία της πολιτικής κυριαρχίας, ελλείψει ακτινοβόλας πολιτικής προσωπικότητας στην αντιπολίτευση. Και θα συνεχίζει να ηγεμονεύει πολιτικά (παρά τις «στραβές», όπως τα Τέμπη, ο ΟΠΕΚΕΠΕκ.λπ.), εφόσον δεν υπάρχει συνεκτικό αντίπαλον δέος, είτε στην αριστερά είτε στη δεξιά αντιπολίτευση.

Αυτό είναι μια πραγματικότητα και η συζήτηση των αρχηγών το απέδειξε για μια ακόμη φορά, καθώς όλοι τους -άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο- είπαν αυτά που ξέραμε ότι θα πουν εκ των προτέρων…

Η μεταπολίτευση υπονόμευσε τον ρόλο των ηγετικών φυσιογνωμιών και οι νέες εποχές τούς παρέκαμψαν, προβάλλοντας, ως πρωταγωνιστές, ευρύτερα κοινωνικά σύνολα, που οραματίζονται υποτίθεται… και αποφασίζουν μετά τι θέλουν, και πάει λέγοντας.

Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα με τους «μέτριους – μετρημένους», που ακολουθούν τις εξελίξεις, υπογραμμίζοντας πού και πού κάποιες λέξεις, που όμως, σε τελική ανάλυση, δεν κάνουν καμία διαφορά. Εκεί ακριβώς στέκει το σύνολο της αντιπολίτευσης, που, όπως είναι και με ό,τι εμφανίζει ως θέσεις, δεν απειλεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη ούτε τη Νέα Δημοκρατία, η συνοχή της οποίας διασφαλίζεται εν μέρει από την εξουσία και την αδράνεια των απέναντι.

Πηγή: Ναυτεμπορική