Ακατοίκητη ντροπή

Γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη – Πέφτει σιγή κάτω από τα πέλματα των ανθρώπων

«Είναι πραγματικά οδυνηρό να βλέπουμε την αρχή “η ισχύς παράγει το δίκιο” να επικρατεί σε τόσες πολλές περιπτώσεις σήμερα. Είναι προβληματικό να βλέπουμε ότι η ισχύς του διεθνούς δικαίου και του ανθρωπιστικού δικαίου δεν φαίνεται πλέον να είναι δεσμευτική. Αντικαθίσταται από το υποτιθέμενο δικαίωμα να εξαναγκάζει κανείς τους άλλους. Αυτό είναι ανάξιό μας, ντροπιαστικό για όλη την ανθρωπότητα και για τους ηγέτες των εθνών». (Πάπας Λέων Λέων ΙΔ’, 26.6)

Ντροπιαστικό. Νομίζω γίνεται έννοια ακατοίκητη, έξω απ’ τη γη κι απ’ τους ανθρώπους. Η έννοια της αιδούς, όπως την αντιλαμβάνομαι, αγαπιέται στις γειτονιές των λέξεων με το συλλογικό. Μπορείς να αυτοχαρακτηριστείς γενναίος ή ηθικός ή φοβερός και τρομερός, που αξίζει να βραβευτείς; Είναι προσδιορισμοί που οι άλλοι, η κοινότητα, μπορούν να σου αποδώσουν. Αν το κάνεις, γίνεσαι φαιδρός.

Αν το κάνεις, σήμερα, είσαι σημαντικός. Έχει χαθεί το συλλογικό. Η ξεδιαντροπιά είναι το κανονικό.

Γιατί να ντραπεί ο υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ που είπε, κατά την παρέμβασή του σε συνέδριο κτηματομεσιτών στο Τελ Αβίβ, ότι η Γάζα είναι «πραγματικό χρυσωρυχείο»;

«Υπάρχει επιχειρηματικό σχέδιο. Δεν αστειεύομαι, θα αποδώσει. Έχω ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τους Αμερικανούς, επειδή πληρώσαμε πολλά χρήματα γι’ αυτόν τον πόλεμο. Πρέπει να δούμε πώς θα μοιραστούμε τα ποσοστά της γης. Τη φάση της κατεδάφισης, που είναι πάντα το πρώτο στάδιο της αστικής ανάπλασης, την έχουμε ολοκληρώσει. Τώρα πρέπει να χτίσουμε, είναι πολύ φθηνότερο».

Ακριβό οικόπεδο. Όταν πληρώνεις πολλά, πρέπει να κάνεις και απόσβεση. Υπάρχει επιχειρηματικό σχέδιο. Δεν ακούω τσιμουδιά. Πέφτει σιγή κάτω από τα πέλματα των ανθρώπων. Κατά τα άλλα, «ο όρος είναι πολύ βαρύς, ο οποίος απαιτεί άλλου είδους… Και μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και όμηροι».

Άλλοι το ξεχνούν και πάνω σε κατεχόμενα ερείπια κέρδη μετρούν, ενώ τα πλήθη του θανάτου περνούν.

Πηγή ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ