Ανακαλύφθηκε επιτέλους το Αστέρι της Βηθλεέμ

Μια νέα εργασία προσφέρει στοιχεία

Το Αστέρι της Βηθλεέμ είναι η βιβλική αναφορά σε ένα αστέρι που εξακολουθεί να προβληματίζει τους αστρονόμους και τους ιστορικούς.

Τι ήταν: ένα γνήσιο αστρονομικό φαινόμενο, ένα μυθικό δράμα ή μήπως κάτι άλλο; Μια νέα εργασία προσφέρει στοιχεία, αποκαλύπτοντας βασανιστικά στοιχεία για έναν από τους παλαιότερους γρίφους που έχουν καταγραφεί.

Αυτό απεικονίζεται καλά από το Αστέρι της Βηθλεέμ, το οποίο, σύμφωνα με μια θεωρία, θα μπορούσε να είναι φυσικό ή να περιλαμβάνει μια σύνοδο αστέρων ή ένα φαινόμενο όπως αυτό. Άλλες πιθανότητες, όπως κομήτες, νόβα και υπερκαινοφανείς αστέρες, έχουν εξεταστεί, αλλά έχουν αποκλειστεί από τους μελετητές. Για παράδειγμα, ο κομήτης του Χάλεϊ, που παρατηρήθηκε το 11 π.Χ., δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί σύμβολο χαράς, επειδή οι κομήτες θεωρούνταν προάγγελοι καταστροφής. Επίσης, τα novas και τα supernovas δεν έχουν παρατηρήσιμα κατάλοιπα από την προαναφερθείσα περίοδο.

Η ιδέα των πλανητικών συζυγιών έχει τύχει μεγάλης προσοχής. Μια αξιοσημείωτη σύνοδος του Δία και του Κρόνου έλαβε χώρα στις 17 Απριλίου του 6 π.Χ., ενώ ο ήλιος και η σελήνη βρίσκονταν στον Κριό. Το γεγονός αυτό απεικόνιζε τέλεια το «ανατέλλον πρωινό άστρο» και ο Δίας θα μπορούσε να φαίνεται ακίνητος στον ουρανό λόγω της ανάδρομης κίνησής του. Σε ένα τέτοιο γεγονός, η παράδοση ότι οι Μάγοι ακολούθησαν ένα αστέρι συνάδει με την ιστορία.

Ακόμη και με τη σημερινή τεχνολογία στην αστρονομία και τα επιστημονικά δεδομένα, οι φυσιοδίφες δεν μπορούν να απαντήσουν επαρκώς. Είναι δύσκολο να «παρακολουθήσουμε» ουράνια αντικείμενα, καθώς φαίνεται να ανατέλλουν και να δύουν όπως κάθε άλλο αντικείμενο. Παρ’ όλα αυτά, μια σύνοδος παρέχει ένα ρεαλιστικό σκηνικό για ένα ”φωτισμένο” ”αστέρι” που οδηγεί τους ταξιδιώτες.

Ο ρόλος της αστρολογίας στην ερμηνεία των ουράνιων γεγονότων

Η βαβυλωνιακή αστρολογία, μια πολύ δημοφιλής πρακτική στον αρχαίο κόσμο, θα μπορούσε να δώσει το κλειδί για το αίνιγμα του άστρου της Βηθλεέμ. Οι Μάγοι, που συχνά μεταφράζονται ως αστρολόγοι, θα μπορούσαν να είχαν παρατηρήσει τα ουράνια σημεία ως σημάδια σημαντικών γεγονότων. Στις 17 Απριλίου του 6 π.Χ., η σύνοδος του Δία και της Σελήνης στον Κριό υποδήλωνε τη γέννηση ενός βασιλιά με βάση τις αντιλήψεις της αρχαιότητας.

Αυτό το είδος ευθυγράμμισης είχε βαθύ συμβολισμό. Ο Κριός συνδεόταν με την Ιουδαία, πράγμα που σημαίνει ότι σύμφωνα με τα άστρα, ο «βασιλιάς» γεννήθηκε εκεί. Οι αρχαίοι αστρολόγοι πιθανώς χρησιμοποιούσαν την κατανόηση της κίνησης του «άστρου» σε συνδυασμό με την πολιτιστική και θρησκευτική εικονογραφία.