Του Ανδρέα Αθηναίου, Καθηγητή Πανεπιστημίου
Ναι, ξέρω… κάτι περίμενες χθες Παραμονή «Νύχτα Θαυμάτων», και «δεν σου βγήκε».
Μια ζωή στρωμένη με θαύματα!
Κι αν αυτό δεν είναι αρκετό, να μην κοιτάξεις ψηλά… και «να του κλείσεις το μάτι» χαμογελώντας και να του πεις: «Μα πάλι με δοκιμάζεις; Έλεος…»….Τότε τόσα θαύματα δεν σου άξιζαν.
Ναι, επιτρέπεται να αισθανθείς βαρύ τον σταυρό. Ναι, επιτρέπεται να πεις «Άπελθε το ποτήριον τούτο». Αυτό που δεν σου αξίζει, είναι να σφαλίσεις τα μάτια, να ξεχάσεις ότι είναι εγγυημένο: ότι έρχεται πάντα το φως της μέρας να διώξει το σκοτάδι. Δεν σου αξίζει , να μην θυμηθείς τις τόσες νύχτες που κάποιο αστέρι Χριστουγέννων -έστω και μεσα το κατακαλόκαιρο- ήταν εκεί για σένα, που είχες ανάγκη να δεις φως πριν την ανατολή.
Εκείνο που δεν σου αξίζει περισσότερο, είναι να αρνηθείς τα τόσα θαύματα, και να ξεχάσεις τον ήλιο και το αστέρι των Χριστουγέννων που έρχεται να σου φέξει κάθε φορά που δεν αντέχεις να περιμένεις το ξημέρωμα. Ύστερα από τόσα θαύματα δεν σου επιτρέπεται να λιγοψυχήσεις και να εγκαταλείψεις.
Κοίτα ψηλά. Σου επιτρέπεται «να του κλείσεις το μάτι»… μέχρι και να του παραπονεθείς: «Μα πάλι με δοκιμάζεις;». «Το κατάλαβα ότι το έκανες παραμονή Χριστουγέννων, γιατί η δοκιμασία είναι μεγαλύτερη»…Αλλά το κατάλαβα.
Και μετά ξεκίνα και «προσπάθησε πάλι», και απάντησε σε αυτό το διαβολάκι που, σε μορφή κινουμένων σχεδίων, χαίρεται όταν κάτι δεν σου βγαίνει: «Ύστερα από τόσα θαύματα, τι με κοιτάς; Εγώ πιστεύω».
*Ο Ανδρέας Αθηναίος είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου – American Association of University Professors (1977) – Αριστείο Ακαδημαϊκής Διδασκαλίας Η.Π.Α. (1987) και πρώην Νομάρχης
Πρώτη δημοσίευση: Naftemporiki
Ακολουθήστε μας στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία νέα
