Έχουν όλοι μερτικό κι ας κάνουν τους αθώους

Γράφει ο Δημήτρης Γ. Παπαδοκωστόπουλος – Το μνημείο εξυπακούεται ότι δεν πρέπει να καταπατάται με τον οποιονδήποτε τρόπο από κανέναν. Όσο δεν το κάνουν οι πολίτες και το αντιμετωπίζουν ως μια συνηθισμένη πλατεία όπου μπορούν να διαδηλώνουν τόσο η κυβέρνηση θα προσπαθεί να μας πείσει ότι την ενδιαφέρει η ιερότητα του χώρου

Το δυστύχημα των Τεμπών ήταν οριακό. Εκεί αποκαλύφθηκε η γύμνια της διοίκησης, με ευθύνη όλων των κυβερνώντων, που στη συνέχεια έγινε περισσότερο αποκαλυπτική, με τους μισούς να τρέμουν για τις καρέκλες τους και τους άλλους μισούς να ονειρεύονται εφόδους στα χειμερινά ανάκτορα.

Το διαλυμένο κράτος του οχαδερφισμού των ρουσφετιών, της αναξιοκρατίας, των κολλητών και του «πάμε κι όπου βγει…» έφερε ως αντίδραση τα ξυλόλια και τις άλλες θεωρίες που ενώ ήταν καλές για πολιτική εκμετάλλευση, πετούσαν την μπάλα στην εξέδρα, καθώς παρέκαμπταν το χρόνιο πρόβλημα της χώρας: την εκτεταμένη ανευθυνότητα που επιβραβεύει η ανυπαρξία σοβαρών θεσμών. Αυτό δηλαδή που προκάλεσε τα Τέμπη και θα είναι εσαεί παρόν -με τα ίδια αποτελέσματα- όσο δεν αλλάζουμε. Και όταν τα ξυλόλια και οι παρόμοιες θεωρίες εξεμέτρησαν το ζην και η κοινωνία γύρισε την πλάτη, οι μετέχοντες δρώντες είδαν τον κίνδυνο να ελλοχεύει: δηλαδή να μείνει η παράσταση χωρίς θεατές! Ακόμα και ο πρωθυπουργός, που είναι ισχυρός και δίνει τον τόνο, συνέστησε στη Ζωή Κωνσταντοπούλου στη Βουλή να μην «γκαρίζει», προκαλώντας όλους να σκεφθούν ότι η μπάλα χάθηκε για τα καλά με έκπτωση ακόμα και της αστικής ευγένειας, που ελάχιστοι σώζουν στη Βουλή.

Και εκεί ακριβώς ως από μηχανής Θεός, πλάι στα Τέμπη, εμφανίστηκε το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, ένα κενοτάφιο αφιερωμένο στους Έλληνες που έπεσαν σε μάχες και αποτελεί μνημείο εθνικό: ήτοι αφορά όλους τους Έλληνες…Η πιεσμένη δημοσκοπικά κυβέρνηση κατάλαβε ότι το θέμα έχει ψωμί -για τους δεξιούς ψηφοφόρους- και προσπαθεί μέσω αυτού να ανακτήσει την εκλογική της αίγλη που έχασε με την υποστήριξη που προσέφερε αφειδώς τα προηγούμενα χρόνια στη ΛΟΑΤΚΙ ατζέντα. Με μια επικοινωνιακή πιρουέτα ανέθεσε τη φύλαξη του μνημείου στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας -προκαλώντας συνειρμικά μια φορτισμένη για κάποιους μνήμη-, κάτι που έσπευσαν να εκμεταλλευτούν οι θηρευτές των ξυλολίων, που άλλαξαν ρεπερτόριο.

Η εικόνα μοιάζει με σκηνή θεάτρου όπου ξέρουμε τα λόγια των πρωταγωνιστών -πολιτικών εν προκειμένω-, που βρήκαν νέο πεδίο αντιπαράθεσης, με τον καθένα να έχει το δικό του μερτικό σε ένα «εικονικό» για τους πρωταγωνιστές εμφύλιο σπαραγμό που διχάζει την ελληνική κοινωνία με ένα λάθος δίλημμα. Το μνημείο εξυπακούεται ότι δεν πρέπει να καταπατάται με τον οποιονδήποτε τρόπο από κανέναν. Οι διαμαρτυρίες των πολιτών οφείλουν να το αφήνουν ανέγγιχτο και οι διαμαρτυρόμενοι (για τα Τέμπη ή οτιδήποτε άλλο) θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι που θα φρόντιζαν γι’ αυτό. Όσο δεν το κάνουν και το αντιμετωπίζουν ως μια συνηθισμένη πλατεία όπου μπορούν να διαδηλώνουν (λες κι έλειψαν οι τόποι για να γίνει αυτό) τόσο η κυβέρνηση θα προσπαθεί να μας πείσει ότι την ενδιαφέρει η ιερότητα του χώρου, που στην πράξη μάλλον δεν ισχύει. Οι ψήφοι των αποσκιρτησάντων δεξιών ψηφοφόρων την ενδιαφέρουν!

Πηγή ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ