Επιστροφή στη ζωή με νέες ηγεσίες

Γράφει ο Μιχάλης Ψύλος – Πώς μπορεί να ανασυγκροτηθεί η παλαιστινιακή ηγεσία; Θα μπορούσε ο φυλακισμένος εδώ και χρόνια, Μαρουάν Μπαργούτι, ηγέτης της δεύτερης Ιντιφάντα, να αναλάβει την ηγεσία της νέας Παλαιστινιακής Αρχής;

«Επιστρέψαμε στη ζωή!»: Η χαρά πλημμυρίζει τους κατοίκους της Γάζας. Μετά από ένα μακελειό που κράτησε δύο χρόνια, οι Παλαιστίνιοι της Γάζας επιτέλους μπορούν να βγουν στο δρόμο χωρίς να κοιτάζουν με τρόμο στον ουρανό για τις ισραηλινές βόμβες.

«Το μεγαλύτερο επίτευγμα είναι ότι σταματούν οι δολοφονίες», λένε. «Μέχρι τώρα, φοβόμασταν να κοιμηθούμε το βράδυ και να μην ξυπνήσουμε το πρωί».

Οι ελπίδες φούντωσαν μετά την απόφαση της κυβέρνησης του Ισραήλ να αποδεχτεί τη συμφωνία. Έστω και αν την καταψήφισαν οι ακροδεξιοί Μεσσιανικοί υπουργοί.

Το μεγάλο ζητούμενο βέβαια τώρα είναι να αρθεί η πολιορκία και να σταματήσουν οι ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις. «Να σταματήσουν να μας σκοτώνουν», όπως λένε οι «Γαζαίοι».

Εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένοι, ωστόσο, φοβούνται ακόμη να επιστρέψουν στις ισοπεδωμένες από τις βόμβες, γειτονιές τους. Ο φόβος μεγαλώνει καθώς δεν ξέρουν τι θα συναντήσουν στα ερείπια…

Το σχέδιο των 20 σημείων στοχεύει ρητά στον τερματισμό της σύγκρουσης στη Γάζα. Μέχρι τώρα έχουν εφαρμοστεί τα 2 από τα 20 σημεία. Εάν λειτουργήσει, συνεπάγεται ότι θα πρέπει επίσης να συζητηθεί το μέλλον της Δυτικής Όχθης, όπου οι εξτρεμιστές έποικοι συνεχίζουν την βάρβαρη προέλασή τους. Και η ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους.

Και τώρα τι;

Σε κάθε περίπτωση, τελικά, ο εγγυητής της συμφωνίας εξακολουθεί να είναι ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έχει ασκήσει πιέσεις στον Νετανιάχου, αναγκάζοντάς τον να αποδεχτεί μια συμφωνία που αλλάζει τα σχέδιά του για το Μεγάλο Ισραήλ και την προσάρτηση παλαιστινιακών εδαφών.

Η συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου στη Γάζα αναμενόταν άλλωστε, εδώ και πολύ καιρό, από την μέρα που ο πρόεδρος Τραμπ ξεκίνησε τη δεύτερη θητεία του στον Λευκό Οίκο.

Και τότε υπήρχαν ελπίδες, αλλά ο Μπενιαμίν Νετανιάχου έσπασε τη συμφωνία που είχε σχεδόν επιτευχθεί στις αρχές του χρόνου, συνεχίζοντας τον πόλεμο, με στόχο το Μεγάλο Ισραήλ. Αλλά και την προσωπική του, πολιτική επιβίωση.

Η τακτική αυτή οδηγούσε όμως σε αδιέξοδο όχι μόνο το Ισραήλ, αλλά και τα σχέδια των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Μέση Ανατολή. Και έτσι παρενέβη ο Τραμπ.

Χωρίς καμία διάθεση μεμψιμοιρίας, πρέπει να παραδεχτούμε άλλωστε ότι η συμφωνία μεταξύ της Χαμάς και του Ισραήλ, αποτελεί προσωπική επιτυχία για τον Αμερικανό πρόεδρο.

Ο Τραμπ μπορεί να θέλει το Νόμπελ Ειρήνης, αλλά αυτή η συμφωνία είναι σίγουρα αποτέλεσμα μιας πολιτικής σταθεροποίησης και εξομάλυνσης της κατάστασης στη Μέση Ανατολή. Κάτι που ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει ακολουθήσει από την πρώτη του θητεία, όταν ο γαμπρός του, Τζάρεντ Κούσνερ ήταν ο απεσταλμένος του στη Μέση Ανατολή,

Επιχειρηματικά κέρδη

Το σχέδιο του Τραμπ είναι μακροχρόνιο καθώς η επιδίωξή του ήταν να αποκαταστήσει τις σχέσεις μεταξύ του Ισραήλ και των χωρών της Μέσης Ανατολής. μέσω των Συμφωνιών του Αβραάμ, από το 2020.

Ο Τραμπ ελπίζει ότι η συμφωνία Ισραήλ –Χαμάς θα αποφέρει πολλά οφέλη από επιχειρηματικής άποψης στις ΗΠΑ. Η Λωρίδα της Γάζας θα μετατραπεί σε διεθνές προτεκτοράτο, υπό την ηγεσία του Τραμπ. `Η καλύτερα, ένα αραβικό εργοτάξιο, καθώς με την χρηματοδότηση των μοναρχιών του Κόλπου, θα ξεκινήσει η προσπάθεια ανοικοδόμησης.

Η Μέση Ανατολή είναι μια πυριτιδαποθήκη και αν η κατάσταση εξομαλυνθεί κάπως σε μια τόσο κρίσιμη περιοχή, είναι σαφές ότι και οι επιχειρήσεις θα ωφεληθούν. Έχουμε δει τι συνέβη τους τελευταίους μήνες με την Ερυθρά Θάλασσα και τη Διώρυγα του Σουέζ.

Ενώ υπό τον Τζο Μπάιντεν, οι ΗΠΑ φαινόταν υποταγμένες στο Ισραήλ, τουλάχιστον με την ευκαιρία αυτής της συμφωνίας, οι Αμερικανοί φαίνεται να έχουν ανακτήσει τον έλεγχο της εταιρικής σχέσης. Αλλά και με τους Άραβες.

Οι αραβικές χώρες, αντιμέτωπες με την φρικτή σφαγή στη Γάζα, δεν είχαν κρατήσει πρακτικά σκληρή στάση απέναντι στο Ισραήλ, εν μέρει επειδή την Γάζα ήλεγχε η Χαμάς.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, μετά τις Συμφωνίες του Όσλο πριν 32 χρόνια, αυτή είναι η πρώτη φορά που γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το παλαιστινιακό ζήτημα σε όλη του την πολυπλοκότητα. Και όπως και τότε, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος κάτι να πάει στραβά.

Σημείο εκκίνησης

Η διαδικασία του Όσλο απέτυχε. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ξανασυμβεί. Η συμφωνία είναι ένα σημείο εκκίνησης, όχι ο τελικός προορισμός.Το πραγματικό όνειρο για τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, που ελπίζει ει όλος ο κόσμος, απέχει πάρα πολύ. Οι δύο εμπλεκόμενοι λαοί, οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι: μισούν ο ένας τον άλλον, και αυτό είναι το κύριο εμπόδιο στην ειρηνική συνύπαρξη.

Οι Παλαιστίνιοι πάντως αναζητούν μια νέα άρχουσα τάξη, ενώ το Ισραήλ θα μπορούσε να δει τη σύνθεση της κυβέρνησής του να αλλάζει, με την απομάκρυνση του Νετανιάχου από την πρωθυπουργία.

Πώς μπορεί να ανασυγκροτηθεί η παλαιστινιακή ηγεσία; Θα μπορούσε ο φυλακισμένος εδώ και χρόνια, Μαρουάν Μπαργούτι, ηγέτης της δεύτερης Ιντιφάντα, να αναλάβει την ηγεσία της νέας Παλαιστινιακής Αρχής; Υποθέτοντας βέβαια ότι θα αποφυλακιστεί, με βάση τη συμφωνία.

Προς το παρόν, η Παλαιστινιακή Αρχή στη Ραμάλα και ο γηραιός πρόεδρος Αμπού Μάζεν δεν έχει λόγο στην ανταλλαγή κρατουμένων, στην ανοικοδόμηση ή στην νέα, τεχνοκρατική κυβέρνηση της Γάζας. Είναι ευθύνη των Παλαιστινίων να προτείνουν μια αξιόπιστη ηγεσία.

Στο Ισραήλ, αναμένεται να αλλάξει η κυβέρνηση μετά τις εκλογές. Οι εξτρεμιστές ακροδεξιοί υπουργοί που θέλουν ακόμη και τώρα να συνεχιστεί ο πόλεμος, δεν προσφέρουν την ειρηνική λύση που θέλουν στην πλειονότητά τους οι Ισραηλινοί πολίτες.

Πηγή ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ