Του Δημήτρη Γ. Παπαδοκωστόπουλου-Οι κοινωνικοί αυτοματισμοί δουλεύουν μια χαρά. Τσακώνονται μεταξύ τους ιδιοκτήτες και ενοικιαστές, ενώ το κράτος αυξάνει τους φόρους παντού και έχει έσοδα για να μπορεί μετά η κυβέρνηση να κάνει παροχές και να δίνει επιδόματα
Tο Ελεγκτικό Συνέδριο πιστοποιεί ότι τα κλειστά σπίτια στην Ελλάδα είναι κοντά στα 2,3 εκατομμύρια, από τα οποία μόνο 467 χιλιάδες διατίθενται προς ενοικίαση… Από την άλλη, το στεγαστικό είναι οξύ πρόβλημα (με δεδομένα και τα εισοδήματα των Ελλήνων), τα ενοίκια είναι υψηλά, ενώ τα κυβερνητικά προγράμματα, «Σπίτι μου 1 και 2» δεν αλλάζουν την εικόνα.
Τα δάνεια που δίνονται μέσω των προγραμμάτων αυτών αυξάνουν τις τιμές, καθώς όταν βρεθεί κάποιο σπίτι σε ικανοποιητική κατάσταση μπαίνει σχεδόν σε δημοπρασία. Και χωρίς προσφορά οι τιμές πάνε στον Θεό και η κυβέρνηση εισπράττει δυσαρέσκεια.
Και άντε τώρα να πεισθούν όλοι αυτοί που έχουν σπίτια και τα κρατάνε κλειστά να τα βγάλουν προς ενοικίαση ή προς πώληση. Δύσκολο πολύ γιατί ο καθένας κοιτάει το συμφέρον του, όπως και η πολιτεία το δικό της και υπερφορολογεί τα ακίνητα. Σύμφωνα με την ταξινόμηση ανταγωνιστικότητας των οικονομιών του IMD, η Ελλάδα, που έχει πληθώρα φόρων, βρίσκεται στην 50ή θέση ανάμεσα στις 69 χώρες που μετράει. Το 2021 ήταν στη θέση 46 και πέρυσι έπεσε στη θέση 47.
Η κυβέρνηση έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Και αν ήταν μια κυβέρνηση νέα δεν θα ήταν καθόλου απίθανο να δούμε να βάζει φόρο στα κλειστά ακίνητα για να πιέσει τους ιδιοκτήτες. Υπήρξαν παλαιότερα στο οικονομικό επιτελείο σκέψεις για επιβολή ενός «φόρου αδράνειας» σε κλειστά σπίτια, που όμως δεν προχώρησε, καθώς οι εκλογές πλησιάζουν.
Και καθώς σήμερα ξεκινάει η διαδικασία επιστροφής ενός ενοικίου στους ενοικιαστές, να θυμίσουμε ότι όσοι ιδιοκτήτες δεν μπορούν να πείσουν τους ενοικιαστές τους να πληρώνουν το ενοίκιο μέσω τράπεζας επιβαρύνονται με φόρο 5%, ενώ τα εισπραττόμενα ενοίκια φορολογούνται από το πρώτο ευρώ με συντελεστές από 15% έως 45%. Και αυτές τις επιβαρύνσεις τις πληρώνουν κατά βάση οι ενοικιαστές που υποτίθεται ότι ευνοούνται από την επιστροφή του ενοικίου.
Τα σημερινά ακριβά ενοίκια είναι αποτέλεσμα της χαμηλής προσφοράς και όταν δεν μπορεί να τα καταβάλει ο ενοικιαστής αρχίζει ο φαύλος κύκλος αντεγκλήσεων, με τον ιδιοκτήτη να χάνει έσοδα. Ταυτόχρονα μια έξωση με δικηγόρους, κλητήρες και όλα τα συμπαρομαρτούντα μπορεί να ξεπεράσει τις2.000 ευρώ. Και όταν αυτή ολοκληρωθεί και απομακρυνθεί ο «προβληματικός» ενοικιαστής, ο ιδιοκτήτης θα πληρώσει και για ανακαίνιση του ακινήτου.
Λογικό, λοιπόν, ότι πολλοί ιδιοκτήτες επιλέγουν είτε να κρατούν κλειστά τα σπίτια τους είτε το Airbnb, στο οποίο έχουν οδηγηθεί πλέον πάνω από 250.000 ακίνητα, μειώνοντας ισόποσα την προσφορά. Παράλληλα αντιμετωπίζουν αθέμιτο ανταγωνισμό τα ξενοδοχεία και η εστίαση, καθώς οι τουρίστες των Airbnb επιλέγουν τα σουπερμάρκετ για τα φαγώσιμα.
Οι κοινωνικοί αυτοματισμοί δουλεύουν μια χαρά. Τσακώνονται μεταξύ τους ιδιοκτήτες και ενοικιαστές, ενώ το κράτος αυξάνει τους φόρους παντού και έχει έσοδα για να μπορεί μετά η κυβέρνηση να κάνει παροχές και να δίνει επιδόματα.
Πηγή: Ναυτεμπορική.
Ακολουθήστε μας στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία νέα









