Η Κληρονομιά των 90 τρις και το «Μερίδιο της Ελλάδας»

Γράφει ο Ανδρέας Αθηναίος, Καθηγητής Πανεπιστημίου – American Association of University Professors (1977) – Αριστείο Ακαδημαϊκής Διδασκαλίας Η.Π.Α. (1987) και πρώην Νομάρχης. Η διατήρηση και η αξιοποίηση μιας κληρονομιάς δεν είναι θέμα οικονομικό. Είναι θέμα αξιακό από το οποίο εξαρτώνται τα πάντα

Tο άρθρο είναι «ένα βέλος στην καρδιά». Ιδίως για όσους από εμάς η ζωή δεν είναι ένα αναλώσιμο του Ανθρώπου, αλλά ένα σμίλεμμα οντολογικής υπόστασης.

Σε παγκόσμια εμπειρία, όσων από εμάς οι γονείς έχουν ένα έργο τους κάνουμε ιδρύματα που διασώζουν και θα διαχέουν το έργο αυτό κοινωφελώς.

Όσοι δεν έχουν αντιληφθεί την έννοια “Κοινωφελές Ίδρυμα”, αλλά κάπου αντιλαμβάνονται ότι όλα όσα κληρονομούνται έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία και Νόημα από την ευτελή αναγωγή σε χρήμα, κρατούν τα διαμερίσματα κλειστά για χρόνια μετά τον θάνατο των γονιών τους.

Οι πιο ρηχοί της παρέας, (που περνάνε τράνζιτο από την ζωή…) φωνάζουν τον παλιατζή… Ω τι μέγιστη προσβολή στον άνθρωπο. Ω τι απαξίωση στην αγκαλιά της μάννας και στον ιδρώτα του πατέρα. Ω τι ασχετοσύνη και τι αλλοτρίωση της έννοιας Άνθρωπος. Ίσως οι πλέον χυδαίες φράσεις που άκουσα από (τέως..) συνδαιτημόνες μου είναι : (α) “φώναξε τον παλιατζή” να αδειάσει το δωμάτιο από τα… Χαρτιά.

Ήταν ένας ακατέργαστος συγγενής που απευθυνόταν σε χήρα συγγραφέα γνωστού πνευματικού Ανθρώπου. Ενώ ενας άλλος (στο Τράνζιτο της ζωής) είπε, (β) φθάνεις σε μια ηλικία που αρχίζεις να ξεφορτώνεις “υπάρχοντα”. Ενώ ενας Τρίτος (παντελώς άσχετος με το θέμα) ) δηλώνει (γ) “όλα είναι μια τυχαιότης”, για να συμπληρωθεί από μια φωνή που λέει (δ) “δεν πιστεύω να είσαι συναισθηματικά δεμένος με αντικείμενα”.

Οντολογική υπόσταση

Όμως όλα αυτά τα “αντικείμενα” αποτελούν έκφραση της “οντολογικής υπόστασης” των Ανθρώπων. Της Οντολογικής Υπόστασης μιας Κοινωνίας και της διαχρονικής οντολογικής υπόστασης δηλ. των εννοιών και των αξιων που “ονομάζεται” Πολιτιστική Κληρονομιά – Πολιτισμός.
Η διατήρηση και η αξιοποίηση μιας κληρονομιάς δεν είναι θέμα οικονομικό. Είναι θέμα αξιακο από το οποίο εξαρτώνται τα πάντα.
Απέναντι σε αυτή την Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά των 90 Τρις θα υπάρχει πάντα ο ηθικά άδειος, ο και οντολογικά ανύποπτος, αυτός που το σύστημα εξουσίας τον διαμόρφωσε και τον διαμορφώνει ως «ηλίθιο καταναλωτή», ώστε νοητικά να αντιλαμβάνεται ότι σκοπός της ζωής και επιτυχία, είναι να μετατρέπει τα πάντα σε χρήμα το οποίο χρειάζεται για να γεμίσει με αναλώσιμα, να μπαζώσει …., το κενό της ζωής που του προσφέρει το “σύστημα”. Δεν υπάρχει,,, τίποτα ποιο παρακμιακό από την “νοοτροπία” : «Πούλα να βγάλεις λεφτά να περνάς καλά» . Ουσιαστικά αν το καλοεξετάσεις αυτός «…» είναι ο στόχος και ο πλοηγός του Υπόκοσμου. Μόνο που είναι σε “καλοντυμένη” μορφή…. Αλλά το “δια χειρών αδίκων” είναι το ίδιο.
Αυτά τα χέρια θα πετάξουν έπιπλα χτισμένα με το χέρι από προικισμένους καλλιτέχνες, για να τα αντικαταστήσουν με μελαμίνες του συρμού, βιβλιοθήκες (συλλογές βιβλίων) ολόκληρες στα σκουπίδια, η με χαρά θα σου δώσουν το τηλέφωνο ενός “παλαιοπώλη” για να τα πουλήσεις ως Χαρτί.
Τι θα γίνουν τα 90 Τρις Περιουσιακά στοιχεία που επιπλέον συνοδεύονται από πίνακες, και αντικείμενα κομψοτεχνήματα… Τι θα γίνουν οι βιβλιοθήκες. Τι θα γίνουν τα πολύτιμα χειρόγραφα και γενικά τα δημιουργήματα ανθρώπων της τέχνης, του Πολιτισμού.

Οι κληρονόμοι και ο …παλιατζής

Πάντα θα ελλοχεύει εκείνος ο άξεστος συγγενής που θα προτείνει στους κληρονόμους τον Παλιατζή. Γιατί αυτό κατάλαβε μόνο ως αξία της ζωής: Το αναλώσιμο του ανθρώπου, αντί του Ανθρώπου δημιουργού. Το εφήμερο, αντί της συνέχειας… Της Εκποίησης αντί της κληρονομιάς, της διατήρησής της και της επέκτασής της σε μια Κοινωνία δημιουργίας, και όχι άλωσης. . Αυτές οι διαφορές δεν χαρακτηρίζουν την νοοτροπία μόνο άξεστων συγγενών με παρακμιακό υπόβαθρο. χαρακτηρίζουν και την νοοτροπία και την κατεύθυνση “ηγεσιών”, που οδηγούν βιαίως στην Παρακμή.

Μια φορολογική πολιτική που διαμορφώνεται από την νοοτροπία της μεγιστοποίησης εσόδων, είναι διαχρονικά καταστροφική και για αυτό, ευχερώς αξιολογούμενη ως προϊόν επικίνδυνης εφαρμογής βραδύνοων σχεδιαστών οικονομικής πολιτικής. Το παράδειγμα του κραχ του 29 από την φορολεηλασια του ανόητου Προέδρου Χουβερ και των περί αυτόν πειραματιζόμενων δήθεν «μεγάλων οικονομολόγων», είναι η απόλυτη τεκμηρίωση. Το δίδαγμα είναι μεγαλο: Μια φορολογική πολιτική που διαμορφώνεται από την νοοτροπία της μεγιστοποίησης εσόδων είναι καταστρεπτική για όλους «Πλούσιους και Φτωχούς».

Το κληρονομικό δίκαιο

Πρόσφατα η Πολιτεία αποφάσισε να αναθεωρήσει το Κληρονομικό δίκαιο το οποίο σε συνδυασμό με την αντίστοιχη φορολογία έφερε μόνο την καταστροφή. Απομονώνοντας την Παράμετρο : Κληρονομιές-Φορολογία, δεν έχουμε παρά να εντοπίσουμε το καταστροφικό δημιούργημά της. Χιλιάδες ακίνητα εγκαταλελειμμένα. Απαξιωμένα από τον χρόνο μέχρι καταρρεύσεως. Παραδεισιακά και μη, πάντως οπωσδήποτε σημαντικά περιουσιακά στοιχεία, τα οποία αντί να αποτελέσουν ευπρόσδεκτες κληρονομίες, αντιμετωπίσθηκαν με τρόμο από δυνάμει κληρονόμους, που ή κρύφτηκαν για να μην τους βρουν οι φορολογικές αρχές που (βάση της κείμενης νομοθεσίας) ενεργώντας διωκτικά θα τους φόρτωναν τα χρέη του κληρονομούμενου. Έτσι για να μην κινδυνεύσουν να χάσουν και αυτά που έχουν, οι δυνάμει κληρονόμοι ή σπεύδουν να αποποιηθούν, ή χάνονται στα βάθη της ξενιτειάς, ρίχνοντας μαύρη πέτρα συνολικά στην Ελλάδα, με το πλέον για την διεθνή εμπειρία αποτρεπτικό για αποδοχή κληρονομιάς δίκαιο.

Οι δρομολογημένες αλλαγές στο κληρονομικό δίκαιο, είναι ένα βήμα. Οι ανόητοι και ζημιογόνοι φορομπήχτες «πήγαν στην πάντα» (για το θέμα αυτό και μόνο…επομένως….μην εορτάζετε! ) αφού έγινε αντιληπτό ότι με την υπάρχουσα νοοτροπία και νομοθεσία, και το κράτος δεν εισπράττει φράγκο και γεμίζει την Ελλάδα ερείπια. Αντιμέτωπο με την σκληρή αυτή πραγματικότητα το βαθυ Κράτος και το Κράτος Εχθρό, αποφάσισαν να αλλάξουν τον νόμο και προβλέπουν τώρα εκκαθάριση της κληρονομιάς, πριν την αποδοχή της.

Εννοείται ότι αυτά τα περιουσιακά στοιχεία των baby boomers σε μορφή ακινήτων, δεν θα έπρεπε ποτέ να είχαν καταδικασθεί στην απαξίωση. Όπως εννοείται ότι ένα Κράτος που δεν παίζει με σημαδεμένα χαρτιά ώστε να διατηρεί και να αναπαράγει την μιζέρια, θα έπρεπε να έχει θεσπίσει πολιτικές που αυτή η περιουσία να παραμένει ενεργός, αντί εγκαταλελειμμένη να «συνεισφέρει» στην κρίση στέγης σε ένα μεγαλο μερίδιο μαζί με άλλες γεννεσιουργες-αιτιες και πολιτικές.

Τα εξ αδιαίρετου

Ένα άλλο αδιέξοδο με τις Περιουσίες των baby boomers είναι η διαμάχη μεταξύ κληρονόμων στα «εξ αδιαίρετου», πχ κάπου στην Ελλάδα ένα κτήμα με χιλιάδες ρίζες ελιές παραμένει «εν υπνω». Είναι οι κληρονομιές που δεν αξιοποιούνται γιατί δεν συμφωνούν οι κληρονόμοι. Το νέο κληρονομικό δίκαιο προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα δίνοντας την δυνατότητα εξαγοράς του ενός από τον άλλο. Τι θα γίνει όμως εάν κάποιος/κάποιοι εκ των κληρονόμων, «δεν πουλάνε»? …πάλι το αδιέξοδο παραμένει.

Και ακόμα τι θα γίνει, εάν έχουν ολοι την καλή διάθεση της πώλησης, αλλά κανείς δεν εχει την δυνατότητα να αγοράσει τον άλλο.

Μόνη λύση είναι να μάθουμε στην Ελλάδα να συντάσσουμε διαθήκες, να τα μοιράζουμε μόνοι μας εν ζωή (και με όποια άλλη μορφή έννομου αποτελέσματος) , και να μην θεωρείται αυτό «γρουσουζιά, ή επιθανάτιος πράξη.

Η αξιοποίηση της κληρονομούμενης Περιουσίας των 90 τρισ. +

Η τεράστια αυτή κληρονομούμενη περιουσία των baby boomers, μπορεί να δημιουργήσει την δυναμική που θα δώσει μια νέα προοπτική τόσο παγκόσμια, όσο και στα καθ΄ ημάς κατά το μερίδιο της Ελλάδας που μας ενδιαφέρει.

Αυτό θα εξαρτηθεί από 2 παραμέτρους:

• Από τις πολιτικές του Κράτους που θα δημιουργήσει κίνητρα και θα δείξει το δρόμο, ώστε στις αντίρροπες δυνάμεις μιας κοινωνίας να υπερτερούν εκείνες που υπηρετούν τους στόχους της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, της Ανάπτυξης και της Κοινωνικοπολιτικής σταθερότητας, έναντι εκείνων που παράγουν παρακμή. . Αυτές θα είναι πολιτικές που θα οδηγούν τις κληρονομιές στην δημιουργία, άρα στην αποδοχή, διατήρηση επέκταση και ανάπτυξη της κληρονομιάς, και όχι στην εκποίηση ή στην εγκατάλειψή της.
• Αυτό θα καθορίσει και την εξέλιξη της ισχύος των αντίρροπων δυνάμεων ανάμεσα στην Κοινωνία του Εφήμερου και στην Κοινωνία της συνέχειας, της κοινωνίας των Δημιουργών και εκείνης των αναλώσιμων. …και εν συνοψει… Ανάμεσά στους ανυποψίαστους που θεώρησαν την Ιθάκη ως «εμπειρία», και σε εκείνους που την κατάλαβαν συνειδητά ως «Προορισμό»…..