Η λύση για τα κόκκινα δάνεια πάει αργά

Του Δημήτρη Γ. Παπαδοκωστόπουλου-Το μοντέλο που έχει επιλεγεί, δεν φαίνεται να επιλύει σχετικά σύντομα (που είναι και το ζητούμενο) το πρόβλημα

Tα κόκκινα δάνεια μπορεί να έφυγαν από τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών, αλλά παραμένουν πληγή τόσο για τους κόκκινους δανειολήπτες όσο και για τις εταιρείες (DoValue, Intrume,QQuant, Resolute, UCI κ.ά.) που έχουν αναλάβει τη διαχείρισή τους για λογαριασμό των περίφημων funds.
Την προβληματική κατάσταση επισημαίνει στην τελευταία έκθεση Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που δημοσιοποίησε πρόσφατα, η Τράπεζα της Ελλάδος, υπογραμμίζοντας ότι οι εταιρείες αυτές έχουν καταφέρει, μέχρι στιγμής, να ρυθμίσουν περίπου μόνο ένα στα τέσσερα δάνεια που διαχειρίζονται. Αυτό, εκ των πραγμάτων, δημιουργεί ερωτήματα για την πορεία του προγράμματος «Ηρακλής», με το οποίο το Δημόσιο έχει παράσχει εγγυήσεις 17 δισ. ευρώ.

Από τα στοιχεία που δημοσιοποίησε το κεντρικό πιστωτικό ίδρυμα, μέχρι τον φετινό Ιούνιο ρυθμίστηκε μόνο το 23,4%του συνολικού χαρτοφυλακίου, κάτι που, κατά την Τράπεζα της Ελλάδος, «συνιστά πρόκληση που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι εταιρείες αυτές», καθώς, μεταξύ άλλων, θα πρέπει να επιτύχουν τους στόχους ανάκτησης που έχουν τεθεί βάσει του προγράμματος κρατικών εγγυήσεων «Ηρακλής».

Η συνολική αξία των κόκκινων δανείων που διαχειρίζονται οι εν λόγω εταιρείες για λογαριασμό των funds αυξήθηκε κατά10,1 δισ. ευρώ το πρώτο εξάμηνο της φετινής χρονιάς και διαμορφώθηκε σε 81,6 δισ. ευρώ, κυρίως λόγω της ανάληψης νέων δανείων προς διαχείριση. Το μεγαλύτερο μέρος αφορά το χαρτοφυλάκιο επιχειρηματικής πίστης (48,8%), ενώ ακολουθεί το χαρτοφυλάκιο στεγαστικής πίστης (31,2%) και, τέλος, το χαρτοφυλάκιο καταναλωτικής πίστης (20%).

Το πρώτο εξάμηνο του 2025, οι αποπληρωμές, ρευστοποιήσεις εξασφαλίσεων και διαγραφές κόκκινων δανείων που διαχειρίζονται οι διαχειριστές διαμορφώθηκαν σε 1,8 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, το μεγαλύτερο ποσοστό των ρυθμίσεων αποτελούν οι λύσεις οριστικής διευθέτησης(58,2%) και ακολουθούν οι μακροπρόθεσμες λύσεις ρύθμισης (37,2%) και οι βραχυπρόθεσμες λύσεις ρύθμισης (4,7%).

Όταν είχε προκύψει το ανάλογο πρόβλημα στις ΗΠΑ, το 1929,όλα τα προβληματικά δάνεια εξαγοράστηκαν από έναν κρατικό οργανισμό, στον οποίο οι χρεώστες ξεπλήρωναν τα δάνεια με ευνοϊκότερους όρους. Αν η Ελλάδα, στην έξαρση του φαινομένου, επέλεγε ένα ανάλογο σύστημα, ενδεχομένως και οι κρατικές εγγυήσεις που θα δίνονταν να ήταν λιγότερες απ’ό,τι απαίτησε ο «Ηρακλής».

Το μοντέλο που έχει επιλεγεί, δεν φαίνεται να επιλύει σχετικά σύντομα (που είναι και το ζητούμενο) το πρόβλημα. Σήμερα, οι εισπρακτικές απαιτούν κατά πολύ μεγαλύτερα ποσά, τόκους κ.λπ., από αυτά που έδωσαν για να αγοράσουν τα δάνεια. Από την άλλη πλευρά, οι δανειολήπτες ζητούν να αγοράζουν αυτοί τα δάνεια στην τιμή που τα αγοράζουν τα funds, κάτι που, εφόσον γινόταν, θα έθετε σε κίνδυνο την τραπεζική πίστη, καθώς κάθε δάνειο θα ήταν δυνητικά κόκκινο εξαρχής. Το αποτέλεσμα είναι ότι η εκκρεμότητα παραμένει για την οικονομία, ενώ έρχεται η ώρα να αναζητηθεί μια νέα λύση.

Πηγή: Ναυτεμπορική