Η 19άχρονη Μισελίν Μπερναρντίνι ποζάρει στις 5 Ιουλίου του 1946, στο Παρίσι, φορώντας για πρώτη φορά την δημιουργία του Λουί Ρεάρ, το μαγιό μπικίνι. (πηγή: Wikipedia)
Το 1946 οι Δυτικοευρωπαίοι χαιρέτισαν με αισιοδοξία το πρώτο καλοκαίρι χωρίς πόλεμο. Μέσα σε αυτό το κλίμα, οι σχεδιαστές ενδυμάτων επιδίωξαν και αυτοί να συνδράμουν στην απελευθερωμένη πια διάθεση των ανθρώπων. Μία από τις πιο τολμηρές προτάσεις, που έμελλε να αλλάξει για πάντα τους κανόνες της καλοκαιρινής γυναικείας μόδας, προήλθε από τη Γαλλία: ο μηχανολόγος μηχανικός Λουί Ρεάρ και ο σχεδιαστής μόδας από τις Κάννες, Ζακ Χάιμ, θα έμπαιναν σε ένα είδος «ανταγωνισμού» για το ποιος θα παρουσιάσει πρώτος το πιο μικροσκοπικό μαγιό. Παρά το γεγονός ότι η ιδέα πίσω από το μπικίνι δεν ήταν απολύτως καινοτόμα –αντίστοιχα σχέδια κοστουμιών έχουν βρεθεί σε τοιχογραφίες που χρονολογούνται από το 1600 π.Χ.– σίγουρα ήταν μια εικόνα ξένη για τα μέσα του προηγούμενου αιώνα.
Πρώτος, τελικώς, θα τερμάτιζε σε αυτήν την «κούρσα» ο Χάιμ, ο οποίος δημιούργησε τη δική του εκδοχή μπικίνι την άνοιξη του 1946, και το παρουσίασε επίσημα στις 3 Ιουνίου στις Κάννες. Το σχέδιο αυτό το ονόμασε «Ατόμ» (άτομο – το πιο μικρό σωματίδιο ενός χημικού στοιχείου). Ωστόσο, το κάτω μισό του σχεδίου του Χάιμ κάλυπτε επαρκώς τον αφαλό και το κάτω μέρος της φέρουσας, παραμένοντας έτσι πιο «σεμνό» από την εκδοχή που θα παρουσίαζε αργότερα ο Ρεάρ. Για να κεντρίσει το ενδιαφέρον, ο Χάιμ νοίκιασε αεροπλάνο με ουρανογράφο πάνω από τις παραλίες της Γαλλικής Ριβιέρας για να διαφημίσει το «Ατόμ» ως «το μικρότερο μαγιό στον κόσμο».
Ωστόσο, η εκδοχή που θα επικρατούσε εν τέλει ήταν αυτή του Ρεάρ. Μετά από ένα λάθος ξεκίνημα στον τομέα της μηχανικής των αυτοκινήτων, θα επέστρεφε στην επιχείρηση ραπτικής της οικογένειάς του. Μάλιστα, υπό την καθοδήγησή του, το εργαστήριο εσωρούχων της μητέρας του σύντομα θα ανθούσε. Το 1930 σηματοδότησε την έναρξη της νέας και πολλά υποσχόμενης συλλογής μαγιό για μια πλούσια και κοσμική πελατεία.
Η ιδέα για το μπικίνι θα ερχόταν στον Ρεάρ κατά τις διακοπές του στο Σαν Τροπέ. Παρά το γεγονός ότι τα μαγιό δύο τεμαχίων ήταν διαθέσιμα ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1930, ο ίδιος παρατήρησε ότι οι γυναίκες που φορούσαν τα μέχρι τότε μαγιό δύο τεμαχίων κυλούσαν τη ζώνη του σορτς προς τα κάτω για να πετύχουν καλύτερο μαύρισμα. Πλέον το μαυρισμένο δέρμα δεν θεωρούνταν ένδειξη ότι κάποια/ος ανήκε στην εργατική τάξη. Αντίθετα, ο ήλιος είχε αρχίσει να αποτελεί ένδειξη υγείας και αυξημένου ελεύθερου χρόνου. Έτσι ο Ρεάρ εμπνεύστηκε να σχεδιάσει ένα μαγιό που να αφήνει καλά εκτεθειμένη τη μέση. Το όνομα της δεύτερης αυτής εκδοχής –μπικίνι–, η οποία χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα, προέρχεται από την Ατόλη Μπικίνι στα Νησιά Μάρσαλ, τον τόπο δοκιμών της ατομικής βόμβας. Ο Ρεάρ ήλπιζε ότι το αποκαλυπτικό στυλ του μαγιό του θα δημιουργούσε μια «εκρηκτική εμπορική και πολιτιστική αντίδραση», παρόμοια με την έκρηξη στην Ατόλη Μπικίνι. Μάλιστα, χρησιμοποίησε ένα άλλο αεροπλάνο με ουρανογράφο για να γράψει: «Μπικίνι — Μικρότερο από το μικρότερο μαγιό στον κόσμο».
Πολλές δυτικές χώρες κήρυξαν το μπικίνι παράνομο, ενώ το Βατικανό το κήρυξε «αμαρτωλό». Υπήρξε, όμως, δημοφιλές σε αστέρες του κινηματογράφου όπως η Μπριζίτ Μπαρντό και η Ούρσουλα Άντρες. Σύντομα η δημοφιλία αυτή θα περνούσε και στο ευρύ κοινό στις περισσότερες δυτικές χώρες ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1960.
(Πηγή: kathimerini.gr – Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης)
Διαβάστε επίσης
Από τη Βουλή των Ελλήνων στα έδρανα των Βρυξελλών
Χανιά: Βρέθηκε ο 43χρονος ψαροντουφεκάς – Η έρευνα του Λιμενικού
Στην ανακρίτρια το ζευγάρι που κακοποιούσε το 2,5 ετών νήπιο
Πανελλήνιες 2024: Συνέχεια σήμερα (3/6) με τέσσερα μαθήματα για τους υποψηφίους των ΕΠΑΛ
Ακολουθήστε μας στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία νέα
