Κόμματα και κομματίδια ήσσονος αποτελεσματικότητας

Γράφει ο Δημήτρης Γ. Παπαδοκωστόπουλος – Όταν το δυστύχημα των Τεμπών μπορεί δυνητικά να συστήσει κόμμα, αποδεικνύεται ότι η χώρα έχει μεγαλύτερο πρόβλημα λειψανδρίας απ’ ό,τι φαίνεται.

Οι προσωπικότητες κινούν την ιστορία στους διαδρόμους που διαμορφώνουν οι συνθήκες. Αυτές είναι που βλέπουν τις ευκαιρίες εκεί που οι άλλοι βλέπουν σκοτάδια και αυτών το όνομα μένει στην ιστορία ως ορόσημο. Όταν δεν υπάρχουν οι πρώτες, η ιστορία κινείται με τον νόμο της αδράνειας που στις κοινωνίες -οι έχοντες κυρίως οξυμένα αισθητήρια- αντιλαμβάνονται ως στασιμότητα ή παρακμή.
Υπό την έννοια αυτή δεν είναι καθόλου περίεργο γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει αντιπολίτευση ισχυρή και η Ν.Δ., αν δεν είναι αυτοδύναμη (μάλλον απίθανο) στις επόμενες εκλογές, θα είναι το βασικό κόμμα του κυβερνητικού συνασπισμού.

Σε μια εποχή στασιμότητας όλοι είναι δυνητικά πρωθυπουργοί, καθώς διαφορές δεν υπάρχουν και το παιχνίδι είναι αποτέλεσμα μιας εξίσωσης συγκυριών συμφερόντων και συμβιβασμών.

Όταν το δυστύχημα των Τεμπών μπορεί δυνητικά να συστήσει κόμμα, αποδεικνύεται ότι η χώρα έχει μεγαλύτερο πρόβλημα λειψανδρίας απ’ ό,τι φαίνεται.

Πρωτίστως είναι πολιτικό, ενώ ταυτόχρονα γίνεται και οικονομικό, για να καταλήξει η επίλυσή του να έχει -σύμφωνα με την ελληνική συνήθεια- ως προϋπόθεση το αλληλοφάγωμα…

Οι πολιτικοί που παρέλασαν πρόσφατα στη ΔΕΘ υποσχέθηκαν ότι μπορούν να δώσουν περισσότερα, (στον παρόντα χρόνο) οι αντιπολιτευόμενοι αν ήταν κυβέρνηση και (στον μέλλοντα) οι κυβερνητικοί αν συνεχίσουν με την ίδια σύνεση…

Ουδείς αναφέρθηκε στο μείζον πρόβλημα (είτε γιατί δεν το καταλαβαίνουν είτε γιατί το φοβούνται και δεν το ακουμπάνε), που είναι η παραγωγικότητα της χώρας, η οποία είναι το ένα δέκατο του κόστους παραγωγής.

Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Στουρνάρας σε δηλώσεις του είπε πρόσφατα ότι ως χώρα έχουμε μικρή αγοραστική δύναμη, γιατί η παραγωγικότητα είναι χαμηλή λόγω έλλειψης επενδύσεων. Αυτό σημαίνει ότι το ίδιο προϊόν που ένας Γερμανός φτιάχνει σε μία ώρα με καλή τεχνολογία, εμείς θέλουμε μία ημέρα, καθώς υστερούμε στα εργαλεία. Ο Έλληνας δουλεύει περισσότερες ώρες από τον Γερμανό, και αν ακόμα διασφαλίσει την ίδια ποιότητα (που ενίοτε γίνεται) θα αμειφθεί με λιγότερα χρήματα, καθώς η δική μας οικονομία δεν έχει εξαγωγές που φέρνουν χρήμα.

Αν έχεις καλά προϊόντα με καλούς χρόνους παραγωγής, γίνεσαι ανταγωνιστικός, βρίσκεις ευκολότερα αγορές, τα πουλάς και έτσι αυξάνεται το βιοτικό επίπεδο. Και το κράτος εισπράττει φόρους, χωρίς να στύβει τους πολίτες, ενώ τα πλεονάσματα δεν αποκαλούνται ματωμένα…

Πώς αυτά τα απλά θα γίνουν πράξη, δεν μας είπε κανένας. Ούτε από την κυβέρνηση, που θέλει να μακροημερεύσει, αλλά ούτε και από την αντιπολίτευση, που θέλει να αντικαταστήσει τον Μητσοτάκη επειδή έχει πολλά χρόνια πρωθυπουργός.

Κανείς δεν φαίνεται να εμπνέει ότι μπορεί να λύσει τα ουσιαστικά προβλήματα και γι’ αυτό η κοινωνία γυρίζει την πλάτη με αποχή, ενώ εν είδει αποκάλυψης αυξάνονται τα κόμματα ή τα κομματίδια, που εκμεταλλευόμενα συναισθηματικές φορτίσεις εμφανίζονται με λύσεις, που στην ουσία δεν έχουν!

Πηγή ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ