Μαμντάνι-Τραμπ 1-0

Γράφει ο Φωκίων Ζαΐμης, Αντιπεριφερειάρχης Αχαΐας – Ο Έλληνας Μαμντάνι ακόμα δεν έχει βρεθεί και το παλιό πολιτικό και χρεωκοπημένο κομματικό σύστημα βασιλεύει

Εξαιρετική η νίκη του νέου, πλέον, δημάρχου Νέας Υόρκης, Ζοράν Μαμντάνι, στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές στην Μεγαλόπολη των ΗΠΑ.

Ξεκίνησε από 1% πέρσι και ξεπέρασε το 50%, κινητοποιώντας σχεδόν διπλάσιους ψηφοφόρους, έχοντας δίπλα του πάνω από 60.000 εθελοντές, στην πλειοψηφία τους «κοιμώμενους» από μεσαία και χαμηλά εισοδηματικά στρώματα της κοινωνίας.

Με μια ατζέντα περί παγώματος τιμών ενοικίων (πόσο επίκαιρο και στη χώρα μας), περί διαφύλαξης του δημοσίου συστήματος υγείας για όλους (πόσο επίκαιρο στη χώρα μας), ότι θα βασισθεί στους άριστους (το έχουμε ξανακούσει αυτό) και αύξησης των φόρων σε βαθύπλουτους και επιχειρηματικούς κολοσσούς (ίδωμεν).

Μετανάστης ο ίδιος από την Ουγκάντα, ινδικής καταγωγής και μουσουλμάνος στο θρήσκευμα αλλά μάλλον μετριοπαθής, κέρδισε κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, εναντίον σε όλους, ενάντια στο ισχυρό εβραϊκό λόμπι (!) και τις ενισχύσεις εκατομμυρίων σε αντιπάλους του, κόντρα στην εκστρατεία δυσφήμισης έως και γελιοποιήσεώς του, κόντρα στο ίδιο του το κόμμα, τους Δημοκρατικούς, κατάφερε να πείσει τις μάζες ότι θα φέρει δικαιοσύνη και καλύτερη ζωή στην εργατική τάξη.

Πόλη μεταναστών η Νέα Υόρκη εξ ανέκαθεν, αλλά παράλληλα και κέντρο του μεγάλου κεφαλαίου και των χρηματοοικονομικών κολοσσών τραπεζών, χρηματιστηριακών κλπ. Κι όμως, αυτός ο χαρισματικός νεαρός τα κατάφερε και για αυτό αξίζει συγχαρητηρίων.

Καλό άλλωστε είναι να υπάρχει και μια πολιτική ισορροπία κόντρα στην παντοδυναμία του Τράμπ, αν και ως δήμαρχος έχει πολύ περιορισμένες εξουσίες, αλλά μπορεί να έχει τεράστια πολιτική προβολή και γιατί όχι να διεκδικήσει και κάτι παραπάνω.

Πάντως, για πρόεδρος δεν μπορεί να πάει, διότι δεν έχει γεννηθεί στις ΗΠΑ, κι αυτό δεν το επιτρέπει το σύνταγμα της Αμερικής.

Το σίγουρο είναι ότι θα παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον την υλοποίηση της πολιτικής του κι αν πράγματι θα φέρει μια καλύτερη και πιο δίκαιη κοινωνία στη ζούγκλα της Νέας Υόρκης ή αν η φυγή των πλουσίων λόγω αύξησης φόρων θα υποβαθμίσει την οικονομία και θα παρασύρει έτη περαιτέρω το εκεί κοινωνικό κράτος με φτωχοποίηση.

Το ρολόι ήδη άρχισε να χτυπά ανάποδα και πλέον θα μπει στα δύσκολα ο χαρισματικός Μαμντάνι, που είναι αφενός να διοικήσει έναν φορέα με πάνω από 300.000 υπαλλήλους και να υλοποιήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις του, έστω εν μέρει.

Ας τα παρακολουθούν οι εδώ φωστήρες μας, που επαναπαύονται στις δημοσκοπήσεις, λες και είναι εργαλείο διοίκησης, φθάνοντας σε σημείο γελοιότητας και με απώτερο σκοπό την καθοδήγηση των μαζών.

Ο Έλληνας Μαμντάνι ακόμα δεν έχει βρεθεί πάντως και το παλιό πολιτικό και χρεωκοπημένο κομματικό σύστημα βασιλεύει.

Ίσως η τοπική αυτοδιοίκηση να δώσει αυτόν τον πολιτικό, αν αποστασιοποιηθεί από το καθημερινό παζάρι των χρημάτων και έργων με την Αθήνα, σπάζοντας τα στεγανά των κομμάτων και κινητοποιώντας τους αδιάφορους και απογοητευμένους Έλληνες ψηφοφόρους.