Του Δημήτρη Γ. Παπαδοκωστόπουλου – Η Ελλάδα κινείται πάντα θεσμικά και με βάση το διεθνές δίκαιο που δυστυχώς οι συνομιλητές μας στη Λιβύη και την Τουρκία δεν το σέβονται
Tα προβλήματα δεν λύνονται με την αλλαγή του νοήματος των λέξεων. Και το τουρκολιβυκό μνημόνιο μπορεί να το θεωρούμε παράνομο, αλλά δεν είναι άκυρο στην πράξη.
Και όσο κι αν η ελληνική κυβέρνηση λέει ότι μεγάλωσε την έκταση της χώρας, επεκτείνοντας τα χωρικά ύδατα στα 12 ν.μ. στο Ιόνιο, μια αγωνία επικρατεί στο ελληνικό ΥΠΕΞ για το πώς θα βγει ο Αύγουστος που ξεκίνησε χθες.
Τον Σεπτέμβριο έχουμε πει ότι θα εκχωρήσουμε θαλάσσια οικόπεδα νοτίως της Κρήτης στην αμερικανική Chevron. Η Τουρκία διαθέτει δύο γεωτρύπανα ειδικά για τη Λιβύη και αν τα πάει εκεί τον Αύγουστο, στο πλαίσιο των συμφωνιών που έχει κάνει με τη συγκεκριμένη χώρα, θα υπάρξει πρόβλημα σοβαρό. Και το ζήτημα δεν θα αντιμετωπίζεται με επιστολές στη Φον ντερ Λάιεν, καθώς θα υπάρξουν τετελεσμένα που δεν ανατρέπονται με λόγια, όπως δείχνει το παράδειγμα της Κύπρου με την επί 51 χρόνια κατοχή του μισού νησιού.
Το τουρκολιβυκό μνημόνιο που χρονολογείται από το 2019 είχε μια σαφή στόχευση. Να αποδείξει ότι ορισμένα νησιά στο Ανατολικό Αιγαίο δεν έχουν δικαιώματα από αυτά που έχει αναγνωρίσει η Σύμβαση του Μοντέγκο Μπέι για το Δίκαιο της Θάλασσας. Εν προκειμένω η Τουρκία με το τουρκολιβυκό μνημόνιο επιχειρεί μέσω τρίτου κράτους να επικυρώσει το ότι τα νησιά αυτά δεν έχουν χωρικά ύδατα μέχρι 12 ν.μ., αλλά μόνο μέχρι 6, δεν έχουν συνορεύουσα ζώνη, όπως επίσης δεν έχουν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).
Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι διακυβεύονται ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο, εκχώρηση των οποίων (έστω και μερική) θα απονομιμοποιήσει πλήρως το εγχώριο πολιτικό σύστημα. Τα ήρεμα νερά στο Αιγαίο μόνο ήρεμα δεν είναι και το καλοκαίρι του 2020 μπορεί να επαναληφθεί ανά πάσα στιγμή.
Η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος είπε κάποτε ο Νίκος Ζαχαριάδης και η Ελλάδα ως απάντηση στο τουρκολιβυκό μνημόνιο θα έπρεπε να είχε προχωρήσει ήδη σε γεωτρήσεις νοτίως της Κρήτης και βορείως της μέσης γεωγραφικής γραμμής. Ώστε αυτό που αμφισβητεί το τουρκολιβυκό μνημόνιο να το έχουμε καταστήσει σεβαστό στην πράξη…
Και επειδή χθες η Τζόρτζια Μελόνι πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να συμμετάσχει σε μια τριμερή σύνοδο κορυφής με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ερντογάν και τον Λίβυο πρωθυπουργό Αμπντουλχαμίντ Ντμπεϊμπά, ας έχουμε τον νου μας. Το ούνα φάτσα ούνα ράτσα που λέγεται συχνά για τους δύο λαούς (ελληνικό και ιταλικό) διαφοροποιείται όσον αφορά την ηγεσία τους που ιστορικά έχει αποδειχθεί μπαμπέσικη, όπως το 1940, που όμως βρέθηκε απέναντί τους ο Μεταξάς και την πάτησαν.
Η Ελλάδα κινείται πάντα θεσμικά και με βάση το διεθνές δίκαιο που δυστυχώς οι συνομιλητές μας στη Λιβύη και την Τουρκία δεν το σέβονται. Και το ότι εμείς το σεβόμαστε θεωρείται από αυτούς αδυναμία και ευκαιρία…
Ακολουθήστε μας στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία νέα
