«Μητσοτάκης ή χάος»; ‘Η «Κύμα»;

Της Νικόλ Λειβαδάρη – Από το «χάος» έως το «Κύμα» μπορεί και να είναι μια ανάσα δρόμος. Και από το «Μητσοτάκης ή χάος» έως το «Μητσοτάκης ή Καρυστιανού» μπορεί να είναι και πολιτική κοσμογονία. Σε βαθμό εκ βάθρων ανατροπής του μεταπολιτευτικού πολιτικού σκηνικού.

Ουδείς μπορεί να διαβεβαιώσει ότι τα παραπάνω σενάρια έχουν, ή θα έχουν, οποιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα. Από τη στιγμή όμως που στο ερώτημα «Μητσοτάκης ή χάος» το 42% των ψηφοφόρων επιλέγει το «χάος», όλα μπορούν να συμβούν. Και από τη στιγμή που ο Νίκος Καραχάλιος, παλαιός συνεργάτης του Κώστα Καραμανλή και νυν συνομιλητής της Μαρίας Καρυστιανού, λάνσαρε στα social media την ιδέα (και το λογότυπο) ενός νέου κόμματος που θα λέγεται «Κύμα» απευθυνόμενος «στη Μαρία που ενεργοποίησε το κοινωνικό σύνολο», τα σενάρια (ξανα)πήραν φωτιά. Πόσο μάλλον, αφού η ίδια η Μαρία Καρυστιανού είπε χθες, στην efsyn, πως κάτι καινούργιο πολιτικά έχει ήδη αρχίσει να σχηματίζεται.

Η ουσία είναι πως είτε έχουν βάση είτε όχι, τα εν λόγω σενάρια δεν προκύπτουν σε κοινωνικό κενό. Το «χάος» που επιλέγουν οι πολίτες είναι ο καθρέφτης της, βαθιάς πια, απόρριψης του κατεστημένου πολιτικού συστήματος. Και τα νέα ρεύματα που δημιουργεί η υπόθεση των Τεμπών είναι το προϊόν ενός, όλο και πιο δυνατού, κοινωνικού αιτήματος για δικαιοσύνη και κάθαρση.

Μπορεί από μόνο του αυτό το αίτημα -είτε το εκφράσει η ίδια η Μαρία Καρυστιανού, είτε όχι- να παραγάγει πολιτικό προϊόν και εκλογικό αποτέλεσμα; Δύσκολο, ειδικά όταν η προεκλογική αρένα θα πλημμυρίσει από ποταμούς τοξικότητας. Όχι όμως και ανέφικτο. Όσο το «αντί» και η απόρριψη γίνονται βασικό κριτήριο της ψήφου, τόσο πιο κοντά έρχεται η κάλπη με το «χάος». Το οποίο, ενίοτε, μπορεί να είναι και δημιουργικό. ‘Η, τουλάχιστον, λυτρωτικό…

naftemporiki.gr