Ο Σαμ και η Ανέλ «ερωτεύτηκαν» τη Νότια Κρήτη και μετέτρεψαν σε... σπιτικό μια παλιά αποθήκη στον Κρεββατά Βιάννου

Πώς ο covid-19 τους έφερε στα μέρη μας

Πίσω στις αρχές του 2020, οι πρώτες ενδείξεις ότι τα πράγματα με την πανδημία του covid γίνονται πολύ σοβαρά, χτύπησαν ένα «καμπανάκι» για ένα νέο ζευγάρι που ζούσε στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας.

Ο Σαμ, Άγλλος στην καταγωγή και η Ανέλ με καταγωγή από το Καζακστάν, λάτρεις των ταξιδιών, όχι ως τουρίστες αλλά περισσότερο ως περιηγητές, ήξεραν πως αν δεν έφευγαν ακριβώς εκείνη τη στιγμή, θα «εγκλωβίζονταν» στη χώρα για τους επόμενους μήνες και έτσι πήραν γρήγορα την απόφαση να ταξιδέψουν Νότια στην Ευρώπη.

Η μοίρα τους έφερε στον Κερατόκαμπο, όπου πέρασαν τους τρεις πρώτους μήνες της πανδημίας, με ζηλευτή ελευθερία κινήσεων, αφού απολάμβαναν τη θάλασσα, τον ήλιο, και την Κρητική φύση, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα προβλήματα που προκαλούσε ο κορονοϊός.

Σ’αυτούς τους μήνες, με καλό φαγητό, ψάρεμα στα νερά του Νότιου Κρητικού Πελάγους και εξορμήσεις όπου οι πρωταγωνιστές του άρθρου μας ανακάλυπταν μικρούς “θησαυρούς” της περιοχής της Βιάννου, αποφάσισαν από κοινού πως θέλουν να δεθούν ακόμη περισσότερο με τον τόπο.

Ο Κρεββατάς, ένα από τα μικρότερα χωριά του Δήμου Βιάννου, τους έκανε γρήγορα το “κλικ” και η αγορά μιας παλιάς αποθήκης με θέα τη θάλασσα μετατράπηκε σε ένα υψηλής αισθητικής σπίτι με πολλές ελληνικές «πινελιές», το οποίο εκμεταλλεύονται τουριστικά το διάστημα που απουσιάζουν στο εξωτερικό.

Ο Σαμ και η Ανέλ φυσικά δεν είναι οι μόνες περιπτώσεις κατοίκων από άλλες χώρες της Ευρώπης που κάνουν τη συγκεκριμένη επιλογή, όμως αυτό που έχει ενδιαφέρον και τους τοποθετεί σε μια πολύ ξεχωριστή υποκατηγορία Ευρωπαίων που αγοράζουν ακίνητα στην Κρήτη και τη Βιάννο, είναι το δέσιμο και η ενσωμάτωση τους στην πραγματικότητα των ντόπιων. Δεν μιλάμε δηλαδή για την περίπτωση των ανθρώπων που θα είναι πάντα «οι ξένοι» οι οποίοι αγοράζουν ένα σπίτι και απολαμβάνουν τα προνόμια του να έχεις εξοχικό στην Κρήτη χωρίς ιδιαίτερους δεσμούς με την κουλτούρα και τον κόσμο της, αλλά η περίπτωση αυτών που γίνονται ένα με το μέρος που αποφασίσανε να ζήσουν.

Αγαπούν τις ταβέρνες και το ψάρεμα στην Άρβη, ένα δείπνο με φίλους στον Σίμο στον Ξενιάκο, να πουν τα νέα τους με την κυρία Αντιόπη ή τον Νίκο τον Αγγελάκη στον Κρεββατά, να πιουν καφέ στη Μέσα Βρύση στον Άγιο Βασίλειο και να διασχίσουν τα φαράγγια της Βιάννου.

Σε μια εποχή που οι νέοι γυρνούν την πλάτη στη Βιάννο και στα περισσότερα μέρη της Ελληνικής επαρχίας (συνήθως βέβαια, χωρίς να φταίνε αυτοί, αλλά οι συνθήκες), κάποια άλλα νέα άτομα, από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, βρίσκουν τρόπους να συνδεθούν με τον τόπο και να απολαύσουν τα πλεονεκτήματα της επαφής με το χωριό. Η εργασία από απόσταση, ευτυχώς σήμερα δίνει τη δυνατότητα σε νέα άτομα να ζήσουν και να κάνουν οικογένεια εκεί που επιθυμούν.

Εμείς, ευχόμαστε όλοι οι «μη Βιαννίτες» που ήδη αγοράζουν σπίτια η γη στην περιοχή, να αγαπήσουν τον τόπο και τους ανθρώπους του, όσο ο Σαμ και η Ανελ, οι οποίοι ήδη θεωρούνται… ντόπιοι!