Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 26 Μαΐου 2024
Την Κυριακή 26 Μαΐου 2024 έλαβε χώρα πεζοπορία σε όμορφα και ιστορικά μέρη της ανατολικής πλευράς του νομού μας με τη σύμπραξη του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Λασιθίου και του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου και υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Γεωπάρκου Unesco της Σητείας. Συγκεκριμένα έγινε συρραφή των τριών γεωδιαδρομών του τελευταίου –8, 9 και 10– σε μία μεγάλη διαδρομή, που οδήγησε τους 30 περίπου περιπατητές από το γραφικό ορεινό χωριό της Ζήρου στον παραλιακό οικισμό της Κ. Ζάκρου.
ΓΕΩΔΙΑΔΡΟΜΗ 9: ΖΗΡΟΣ – ΣΚΑΛΙΑ (6 χλμ – 2 ώρες)
Ξεκινήσαμε περίπου στις 9 η ώρα από τη Ζήρο (ενετική καταγραφή Siro), ορεινό χωριό της επαρχίας Σητείας (590μ.), όπου μας περίμενε ο Βαγγέλης Περάκης, ψυχή του Γεωπάρκου και μια ολιγομελής ομάδα από Σητεία. Σύντομη περιήγηση στο χωριό με πρώτη μας δουλειά να επισκεφτούμε τη λιμνούλα με τα νούφαρα και τις πάπιες στην άκρη του. Με χαρά διαπιστώσαμε ότι οι αρμόδιοι έχουν προσθέσει πρόσφατα εδώ ένα όμορφο παρατηρητήριο για την πανίδα της περιοχής.
Στη συνέχεια μέσα από το χωριό πήραμε το μοναδικό ανηφορικό τμήμα του Ε4 της διαδρομής μας με ανάβαση ως τα 750 μέτρα, που μας πρόσφερε ωραία θέα του χωριού και του εύφορου οροπεδίου του, καθώς και των σητειακών βουνών στο βάθος. Με την απειλή της βροχής ανά διαστήματα, αλλά χωρίς αυτή να μας επηρεάζει τελικά, απολαύσαμε μια όμορφη και δροσερή διαδρομή σε αρκετά γρήγορο ρυθμό ως το οροπέδιο της Κάνεβας και τέλος τα ιστορικά Σκαλιά στα 660 μέτρα. Εδώ ο Βαγγέλης μας αφηγήθηκε την μαρτυρική θυσία των κατοίκων για την προάσπιση της ελευθερίας τους και την ερήμωση του οικισμού, ο οποίος δεν ξανακατοικήθηκε παρά περιστασιακά από μεμονωμένες οικογένειες. Έξω από το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου βρήκαμε ασφαλές κατάλυμα για το κολατσιό μας. Με χαρά είδαμε ότι στην πηγή κοντά σε αυτό τρέχει ακόμα το νερό. Επισκεφθήκαμε το μνημείο για τους ήρωες Σκαλιώτες κι έπειτα πήραμε ξανά το Ε4 με –κατηφορική- κατεύθυνση προς το κεφαλοχώρι της Ζάκρου.
ΓΕΩΔΙΑΔΡΟΜΗ 8: ΣΚΑΛΙΑ – ΜΑΥΡΟΣ ΚΑΜΠΟΣ – ΖΑΚΡΟΣ (4 χλμ – 1.15’ ώρες)
Με την βροχή να πέφτει, αλλά όχι ανησυχητικά, πήραμε το παλιό μινωικό μονοπάτι –σημερινό Ε4– κατηφορίζοντας προς Ζάκρο περνώντας από το οροπέδιο του Μαύρου Κάμπου.
Αγναντεύοντας τη Ζάκρο από ψηλά έως και τις ακτές της αντιλαμβάνεσαι γιατί οι Μινωίτες επέλεξαν αυτόν τον τόπο για τα θερινά ανάκτορα του βασιλιά τους. Εκτός από τη φυσική ομορφιά, πολλά τα τρεχούμενα νερά σε έναν τόπο με τη χαμηλότερη ίσως βροχόπτωση στο νησί μας. Μεγάλο χωριό, ανθίσταται στην ερήμωση, εύφορος ο κάμπος του, δίοδος προς την τουριστική Κάτω Ζάκρο με το 4ο μεγαλύτερο ανάκτορο της Κρήτης. Σημαντικές οι εργασίες αναπαλαίωσης, μεγάλη κι η προσφορά του Γεωπάρκου. Επισκεφθήκαμε τις πηγές που αποτελούν πόλο έλξης και χώρο για πανηγύρια και περιπλανηθήκαμε στο χωριό με τους αναπαλαιωμένους χώρους του: το ρασοτριβείο, τον φούρνο κ.λ.π. Μικρό, αλλά πολύ ιδιαίτερο είναι και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας: έχει γίνει πολλή δουλειά εδώ: με τεχνητή σπηλιά, με γεωλογικά μοντέλα, διαδραστικούς χάρτες και κατασκευές, ιδανικός χώρος επίσκεψης για όλους, αλλά κυρίως για μαθητές. Αν και η ξενάγηση από τον Βαγγέλη ήταν όπως πάντα άψογη, δεν μπορέσαμε να μην θυμηθούμε με συγκίνηση ότι εδώ γνωρίσαμε πρώτη φορά τη Στέλλα την Αΐλαμάκη, που μας ξενάγησε στο χωριό της σε παλιότερη επίσκεψή μας και στη συνέχεια έγινε φίλη και μέλος μας. Ένας εξαίρετος άνθρωπος, που δυστυχώς έφυγε νωρίς!
ΓΕΩΔΙΑΔΡΟΜΗ 10: ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ (4,5 χλμ, 1.30 ώρα)
Στη συνέχεια μπήκαμε στο Φαράγγι των Νεκρών, γνωστή κι αγαπημένη διαδρομή με εντυπωσιακά τοιχώματα ψηλά στα οποία έχουν ανασκαφεί τάφοι μινωικής εποχής, εκεί οφείλει και το όνομά του. Όμορφο μικρό διαμαντάκι πνιγμένο σε βλάστηση με πλατάνια, αγριελιές, αγριοφυστικιές, χαρουπιές, ελυγιές και πικροδάφνες, το οποίο όμως διασχίσαμε «απνευστί», γιατί η βροχή δυνάμωνε κατά διαστήματα. Νερό απλά ακούγαμε σε ορισμένα σημεία, αλλά νερό τρεχούμενο δεν είδαμε, δυστυχώς! Στην έξοδο το φαράγγι έχει αναρριχητικές πίστες στα κάθετα τοιχώματα του! Στη συνέχεια φτάσαμε επιτέλους στις όμορφες ακτές του παραθεριστικού οικισμού της Κάτω Ζάκρου, όπου επιτέλους ξεκουραστήκαμε.
Ήταν μια όμορφη, γεμάτη χρώματα και ποικίλες εικόνες πεζοπορία, που την ευχαριστήθηκαν τα μέλη των δυο συλλόγων στην πρώτη τους κοινή εξόρμηση, που ευχόμαστε όλοι να είναι αφετηρία και για άλλες συνεργασίες. Συνολικά περπατήσαμε γύρω στα 20 χιλιόμετρα σε 7 γεμάτες ώρες με τις στάσεις. Ευχαριστούμε θερμά τον αρχηγό, Βαγγέλη Περάκη του Παγκόσμιου Γεωπάρκου Unesco της Σητείας, που παρά τον φόρτο εργασίας του, βρήκε χρόνο να περπατήσει μαζί μας και να μας ξεναγήσει. Πάντα ευχαριστιόμαστε την παρέα του, καθώς ξέρει πάρα πολλές πληροφορίες για όλη την επαρχία Σητείας και κάνει πολύ καλή κι οργανωμένη δουλειά για την προστασία και την ανάδειξη του τόπου μας. Όμως δεν θα μπορούσαμε να μην αφιερώσουμε αυτή την εξόρμηση στην μνήμη της Στέλλας Αΐλαμάκη, αφού κάθε φορά που θα επισκεπτόμαστε τα μέρη της δεν γίνεται να μην τη θυμηθούμε!
Διαβάστε επίσης:
Ακολουθήστε μας στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία νέα
