Όταν ψηφίζεις σκληρά αγόρια…

Photo by Guillaume Périgois on Unsplash

Μάνος Σουργιάς

Του Κώστα Γιαννακίδη *

Θα ήταν άδικο να αποδώσουμε τη μομφή αποκλειστικά στον ΣΥΡΙΖΑ που έστειλε τον Παππά στην Ευρωβουλή. Και οι άλλοι, δηλαδή, δεν στέλνουν celebrities; Διότι το κόμμα έδωσε στους ψηφοφόρους του αυτό που εκείνοι ζήτησαν. Έναν “ολίγο τρελό” που δεν έχει κανένα πρόβλημα να τα βάλει με το σύστημα…

Στις ευρωεκλογές του 2024 στην Ελλάδα ο Νίκος Παππάς εξελέγη ευρωβουλευτής συγκεντρώνοντας 132.024 σταυρούς προτίμησης από τους εκλογείς. Ένα χρόνο πριν, ήταν ανάμεσα στα ονόματα που συζητούσε ο ΣΥΡΙΖΑ για να στηρίξει στη διεκδίκηση του Δήμου Αθηναίων. Τον εκτιμούσε και ο Τσίπρας.

Είχε καμία σχέση ο Παππάς με την πολιτική; Οχι, αλλά έκανε γκελ στα social media. Ξηγημένο παλικάρι, αντισυστημικός, αντισυμβατικός και ολίγον από φιλάνθρωπος. Εκρηκτικός. Αλλά αυτό, βλέπετε, εκτιμάται ως προσόν από μερίδα της κοινής γνώμης. Διότι έτσι ο άνδρας θεωρείται αυθεντικός, αληθινός. Αρσενικό ρε παιδί μου.

Κάτι σαν λαϊκός μάγκας που όχι μόνο δεν αντέχει την αδικία, αλλά στην ανάγκη δεν θα μασήσει τα λόγια του, ούτε θα μαζέψει τα χέρια του. Ελάτε, θα τα διαβάζατε και εσείς αυτά. «Η δυναμική εκδοχή της κοινωνικής αλληλεγγύης» και άλλα τέτοια ωραία.

Υποθέτω θα θυμάστε και το θέμα που προέκυψε όταν βγήκαν στη δημοσιότητα κάποια…εκρηκτικά μηνύματα που αντάλλαξε, τα οποία περιείχαν και «πεϊνιρλί» -αυτό μεταφράστηκε ως εκρηκτικός μηχανισμός.

Ο Νίκος Παππάς επιτέθηκε με βαναυσότητα στο συνάδελφο Νίκο Γιαννόπουλο, έναν εξαιρετικό δημοσιογράφο τον οποίο σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να εγκαλέσεις για οξύτητα. Και τώρα αναρωτιέστε πώς γίνεται αυτός ο τραμπούκος να κατέχει ένα πολιτικό αξίωμα υψηλού κύρους και γενναιόδωρων απολαβών. Όχι, θα ήταν άδικο να αποδώσουμε τη μομφή αποκλειστικά στον ΣΥΡΙΖΑ που τον έστειλε στην Ευρωβουλή. Και οι άλλοι, δηλαδή, δεν στέλνουν celebrities; Διότι το κόμμα έδωσε στους ψηφοφόρους του αυτό που εκείνοι ζήτησαν. Ένα σκληρό αγόρι που τη λέει στον Μητσοτάκη και στη φρουρά του. Έναν «ολίγο τρελό» που δεν έχει κανένα πρόβλημα να τα βάλει με το σύστημα.

Αυτοί οι τύποι, λοιπόν, πάντα ασκούν γοητεία σε ένα κομμάτι της κοινής γνώμης. Ενδεχομένως οι ψηφοφόροι βλέπουν στο πρόσωπο τους την ύβρη που θέλουν να απευθύνουν προς το σύστημα. Ίσως να συναντούν και κομμάτια του εαυτού τους, μπαίνουν στα παπούτσια του τύπου και πατούν παρέα τη μοκέτα της εξουσίας.

Ας είναι. Μέσα από κάθε άστοχη επιλογή προβάλλει η δυνατότητα αποκατάστασης του λάθους. Ούτως ή άλλως, στις επιλογές μας για το Ευρωκοινοβούλιο έχουμε πετύχει και άλλα τζακ ποτ. Η περίπτωση Παππά ίσως δώσει στα κόμματα άλλη μία ευκαιρία ώστε να αναθεωρήσουν τις επιλογές που κάνουν με κριτήρια reality show στο κυνήγι του σταυρού. Και, τουλάχιστον στην Ευρωβουλή, ας κάνουν την επιλογή με λίστα.