Στις 15 Αυγούστου 1947, το Ηνωμένο Βασίλειο παραχώρησε στην Ινδία την εθνική της ανεξαρτησία – Το νέο Σύνταγμα της Ινδίας τέθηκε σε ισχύ στις 26 Ιανουαρίου 1950
Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μια νέα εποχή ανέτειλε για την Ευρώπη και τον υπόλοιπο πλανήτη. Οι μεγάλες πολυεθνικές αυτοκρατορίες, οι οποίες κατείχαν εδάφη σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, είτε κατέρρευσαν, όπως η Γερμανία, η Αυστρο-Ουγγαρία, η Οθωμανική Αυτοκρατορία και η Ρωσία, είτε κλονίστηκαν σε τέτοιον βαθμό ώστε βρέθηκαν αντιμέτωπες με πληθώρα εσωτερικών προβλημάτων. Στην τελευταία αυτή περίπτωση ανήκει το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας, μια αυτοκρατορία στην οποία, όπως υπερηφανεύονταν πολλοί Βρετανοί στα τέλη του 19ου αιώνα, ο ήλιος δεν έδυε ποτέ.
Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου, υπολογίζεται ότι περίπου ένα εκατομμύριο Ινδοί βρέθηκαν στα πεδία των μαχών πολεμώντας για το βρετανικό Στέμμα. Η χώρα τους είχε ενταχθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο στα μέσα περίπου του 19ου αιώνα, έπειτα από τη διάλυση της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών. Το σύστημα διακυβέρνησης της Ινδίας, όμως, θεωρήθηκε ξεπερασμένο μετά το τέλος του Μεγάλου Πολέμου το 1918, σε μια περίοδο που ολοένα και περισσότεροι λαοί στην Ευρώπη και τον κόσμο αποκτούσαν κρατική υπόσταση. Την περίοδο του Μεσοπολέμου, παρότι εφαρμόστηκαν μεταρρυθμίσεις στην Ινδία από τη βρετανική διοίκηση, με κυριότερη αυτή του 1935, αυξήθηκαν οι φωνές εκείνων που διεκδικούσαν την αυτοδιοίκηση της χώρας. Κυρίαρχη μορφή του εθνικού αγώνα των Ινδών ήταν ο Μαχάτμα Γκάντι.
Στις 15 Αυγούστου 1947, το Ηνωμένο Βασίλειο παραχώρησε στην Ινδία την εθνική της ανεξαρτησία. Ως πολίτευμα στην Ινδία αναγνωρίστηκε η συνταγματική μοναρχία, με τον Γεώργιο ΣΤ΄ ως βασιλέα και τον λόρδο Λουδοβίκο Μαουντμπάτεν ως κυβερνήτη. Αμέσως συγκροτήθηκε ειδική επιτροπή για τη συγκρότηση συντάγματος, το οποίο εγκρίθηκε από τη Συντακτική Συνέλευση σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, τον Νοέμβριο του 1949. Το νέο Σύνταγμα της Ινδίας τέθηκε σε ισχύ στις 26 Ιανουαρίου 1950.
Πρώτος πρόεδρος της χώρας εξελέγη ο Ρατζέντρα Πρασάντ. Ο Πρασάντ ήταν πολιτικός και δικηγόρος στο επάγγελμα, και είχε πρωταγωνιστήσει στο απελευθερωτικό κίνημα των Ινδών. Μάλιστα, είχε φυλακιστεί από τις βρετανικές Αρχές για τη δράση του στον αγώνα των Ινδών για ανεξαρτησία. Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Ινδίας, ο Πρασάντ εξελέγη πρόεδρος της Συντακτικής Βουλής, λαμβάνοντας τα εύσημα των συμπατριωτών του για το έργο του στη διάρκεια της εκπόνησης του ινδικού Συντάγματος. Eχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη των Ινδών, το 1957 επανεξελέγη πρόεδρος της Ινδίας, παραμένοντας στο ύπατο αξίωμα της χώρας έως το 1962.
Την περίοδο της προεδρίας του ο Πρασάντ συνεργάστηκε στενά με τον πρωθυπουργό της Ινδίας Τζαβαχαρλάλ Νεχρού, παρότι διαφωνούσαν σε αρκετά πολιτικά και συνταγματικά ζητήματα. Κοινό τους όραμα ήταν η οικοδόμηση μιας ισχυρής, ανεξάρτητης και δημοκρατικής Ινδίας. Ωστόσο, οι απόψεις τους διέφεραν σημαντικά όσον αφορά τις αρμοδιότητες του προέδρου και το μοντέλο διακυβέρνησης της Ινδίας.
Πηγή: kathimerini.gr | Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
Ακολουθήστε μας στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία νέα