«Ο εγκέφαλος, για να σε προστατεύσει, διαγράφει τις αναμνήσεις»
Η 22χρονη Μυρσίνη, που βρισκόταν στο 3ο βαγόνι του μοιραίου τρένου μαζί με την φίλη της, Ελπίδα Χούπα, και άλλα δύο άτομα, μοιράστηκε τις σκέψεις της για την αποφράδα ημέρα της τραγωδίας στα Τέμπη.
Μόνο η Μυρσίνη κατάφερε να επιζήσει από το φρικτό δυστύχημα. Η ίδια πέρασε 45 ημέρες στη ΜΕΘ και νοσηλευόταν μαζί με τον Γεράσιμο, τον μοναδικό επιζώντα του 1ου βαγονιού, στη Λάρισα. Υποβλήθηκε σε σοβαρό χειρουργείο στο κρανίο και για δύο χρόνια βρισκόταν σε κέντρο αποκατάστασης.
Αν και σήμερα προσπαθεί να επιστρέψει στην καθημερινότητά της, παραδέχεται πως, παρόλο που τα καταφέρνει, τίποτα δεν είναι πια το ίδιο για εκείνη.
Τέμπη: «Ο εγκέφαλος, για να σε προστατεύσει, διαγράφει τις αναμνήσεις»
«Επειδή εγώ χτύπησα το κρανίο μου, ο εγκέφαλος, για να σε προστατεύσει, διαγράφει τις αναμνήσεις. Οπότε εγώ δεν θυμάμαι τίποτα. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι σε κάποια φάση κοιταζόμασταν χωρίς να πούμε τίποτα και ότι έχουμε κάνει πολλές φορές στάση. Εκείνη τη στιγμή ήταν σαν να κουνηθήκαμε και κοιταζόμασταν λίγα λεπτά στα μάτια χωρίς να πούμε τίποτα. Νιώθαμε και οι δυο περίεργα χωρίς να το πούμε και μετά δεν θυμάμαι τίποτα», ανέφερε η Μυρσίνη μιλώντας στο MEGA.Ερωτηθείσα για το πώς αισθάνεται όταν τα βλέπει όλα αυτά από βίντεο και φωτογραφίες, η ίδια ανέφερε:
«Νιώθω σαν να βλέπω ταινία, ενώ το έχω ζήσει δεν θυμάμαι τίποτα από αυτό. Απλά είναι πολύ περίεργο το ότι έχασα την Ελπίδα. Νιώθω περίεργα και άσχημα αλλά δεν μπορώ να ταυτιστώ με αυτό γιατί δεν θυμάμαι τίποτα. Σαν να είχαμε κανονίσει κάτι με την Ελπίδα και να έπαθε εκείνη κάτι και να μην ήμουν εγώ. Είχαμε κατέβει στην Αθήνα να χαιρετήσουμε έναν φίλο μας που θα έμπαινε στον στρατό. Γενικά είχαμε πάντα πολλή χημεία και για μένα, επειδή θέλω πολύ χρόνο για να εμπιστευθώ κάποιον, σε 1,5 χρόνο πρώτη φορά συνδέθηκε τόσο γρήγορα. Ήταν πολύ γρήγορα για μένα αυτό», συμπλήρωσε η Μυρσίνη.
«Πηγαίναμε Χορτιάτη με το αμάξι, οδηγούσαμε συζητούσαμε, λέγαμε τι σκεφτόμασταν. Είχαμε πολύ καλή επικοινωνία. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει στην αρχή. Δεν νιώθεις τίποτα στην αρχή. Μέχρι να συλλάβω μέσα μου μου πήρε μία βδομάδα. Δεν είχα όρεξη ούτε να ξυπνήσω, με ηρεμούσε μόνο όταν κοιμόμουν, γατί μόνο όταν δεν κοιμάσαι δεν σκέφτεσαι. Μου λείπει η επικοινωνία μας, οι συζητήσεις μας. Σκεφτόμουν να τελειώσω την Γεωπονία και να πάω στη Σχολή Μουσικών Σπουδών αλλά καλύτερα να μαθαίνω μόνη μου μουσική στο Ωδείο παρά να πάω στο πανεπιστήμιο», συνέχισε η 22χρονη.
Απαντώντας στο τι σημαίνει δικαίωση για εκείνη, η Μυρσίνη είπε: «Δεν υπάρχει χειρότερο, είναι σαν να έχεις σκάλες και να ανεβαίνεις και ξαφνικά πάνε οι σκάλες, δεν γίνεται να ξανααναπτυχθούν οι ίδιες σκάλες, δεν υπάρχει χειρότερο από το να χάσεις τους ανθρώπους σου. Δικαιοσύνη τώρα… εντός εισαγωγικών».
Ακολουθήστε μας στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία νέα
