Βολικό να πέφτουμε πάντα από τα σύννεφα

Του Δημήτρη Γ. Παπαδοκωστόπουλου – Ούτε αποτυχημένο κράτος είναι η Ελλάδα (αγγλιστί failed state) ούτε μη κυβερνήσιμη πολιτεία, όπως λένε κάποιοι. Το μοναδικό πρόβλημα είναι ότι δεν εφαρμόζονται οι νόμοι που υπάρχουν και είναι σχετικά αυστηροί.

Το γιατί δεν εφαρμόζονται έχει να κάνει με την πολιτική και την αντίληψη ότι η εφαρμογή τους προκαλεί προβλήματα, δηλαδή χάνουν τα κόμματα ψήφους. Η Κρήτη, με τις «βεντέτες», την οπλοχρησία και τα άλλα, είναι ένα παράδειγμα: ενώ όλοι καταδικάζουν όσα συμβαίνουν, αυτά συνεχίζουν να γίνονται και να καλύπτονται πίσω από τον μανδύα της παράδοσης, επιχείρημα που σε τελική ανάλυση είναι φαιδρό όταν σκοτώνονται άνθρωποι.

Ο Πλάτωνας γράφει στους νόμους: «Σ’ όποια πόλη ο νόμος υποτάσσεται και ακυρώνεται από τους άρχοντες, βλέπω πολύ γρήγορη την καταστροφή της. Σ’ όποια όμως πόλη ο νόμος είναι απόλυτος κυρίαρχος των αρχόντων και οι άρχοντες δούλοι του νόμου, βλέπω καθαρά ότι υπάρχει σωτηρία κι όλα τα καλά που έχουν δώσει οι θεοί στις πόλεις». Αν, για παράδειγμα, τα πρωτόκολλα, οι συμφωνίες και όλα τα άλλα τηρούνταν απ’ όλους στα τρένα, τα Τέμπη μπορεί να είχαν αποφευχθεί. Αντ’ αυτού, οι διαχρονικές πολιτικές εξουσίες (δυτικόφρονες μόνο κατ’ όνομα) ανέχονταν μια θλιβερή εικόνα, με τις συμβάσεις να παρατείνονται επ’ αόριστον (με περιβόητη πλέον την 721), τα χρονοδιαγράμματα να μην τηρούνται, τις κλοπές υλικού να είναι νόμος και γενικότερα τίποτα να μη λειτουργεί όπως θα έπρεπε. Και ο φερετζές ήταν η ιδιωτικοποίηση (που έκρυψε το πρόβλημα κάτω από το χαλί) με τους Ιταλούς, που προσαρμόστηκαν κι αυτοί στο «πάμε κι όπου βγει»…

Τα ίδια ακριβώς και στον ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου όλοι μετείχαν της κακοδιαχείρισης (ως πρακτική ετών), που δεν στενοχωρούσε την κομματική πελατεία, με κόστος υπέρμετρο για τη χώρα και τον πρωτογενή τομέα… Και οι ευθύνες ασαφείς παντού, με τους αρμόδιους είτε να κωλυσιεργούν (με δικαιολογία την αργή δικαιοσύνη) είτε να προσπαθούν να εκτρέψουν τη συζήτηση (όπως έγινε με τα ξυλόλια κ.λπ.) για προσπορισμό πολιτικού οφέλους. Και η αντιμετώπιση, η γνωστή από παλιά: το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο… θα πάρουμε τα λεφτά πίσω (όπως λένε οι κυβερνητικοί για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, ξέροντας ότι δεν θα γίνει) και τα παρόμοια που λέγονται για να κατευνάζουν τον θυμό της κοινωνίας.

Και κάθε φορά που ένα τέτοιο γεγονός συμβαίνει, οι κυβερνητικοί πέφτουν από τα σύννεφα, ενώ εκείνοι που τους αντιπολιτεύονται βλέπουν μια χρυσή ευκαιρία να ακουστούν. Και όλοι μέχρι εκεί! Καθώς, από εκεί και πέρα, για να μπει τάξη χρειάζεται να ενοχλήσεις τα κομματικά ακροατήρια, ώστε να φτιάξεις κράτος που θα λειτουργεί με σεβασμό των νόμων από όλους και για όλους ανεξαιρέτως. Το σημείωσε πρόσφατα και ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, αλλά ποιος να το ακούσει όταν οι μεν καβάλα στην εξουσία δεν έχουν χρόνο για υποδείξεις και οι άλλοι τα ξέρουν όλα και έρχονται βιαστικοί να μας σώσουν.

Πηγή: naftemporiki.gr