Θα πούμε το νερό νεράκι

Του Σπύρου Γκουτζάνη –  Η διαρροή ότι στην διαχείριση του νερού θα ακολουθηθεί το μοντέλο της ΔΕΗ είναι από μόνη της ανησυχητική, η πρώτη σκέψη είναι ότι θα πούμε το νερό νεράκι.
Το νερό, διαβεβαιώνει η κυβέρνηση είναι και θα παραμείνει δημόσιο αγαθό.

Και το ρεύμα είναι δημόσιο αγαθό αλλά αυτό δεν εμπόδισε το χρηματιστήριο ενέργειας με αποτέλεσμα οι μισοί Έλληνες να σκέπτονται να γυρίσουν τους διακόπτες. Και οι παραλίες είναι δημόσιο αγαθό, αλλά στις πιο ωραίες ακτές της Ελλάδας θα πρέπει πλέον να πληρώνεις. Όσο για την Αθηναϊκή Ριβιέρα αυτή εκχωρήθηκε ολόκληρη “στον βωμό της ανάπτυξης”. Και τα δάση δημόσιο αγαθό είναι αλλά αυτό δεν εμποδίζει μετά από κάθε πυρκαγιά αντί για φυσική ή τεχνητή αναδάσωση να φυτρώνουν ανεμογεννήτριες για μία πολιτική ενέργειας που αυξάνει το κόστος.

Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ που αποτελεί για την κυβέρνηση το επιτυχημένο μοντέλο ήταν από τα πρώτα project που δρομολόγησε η ΝΔ όταν ακόμη ήταν στην αντιπολίτευση. Στην σχετική συνέντευξη Τύπου που είχε παραχωρήσει ο τότε υπεύθυνος του τομέα και νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, στα γραφεία της Πειραιώς, είχε εξαγγείλει την εξυγίανση της ΔΕΗ – που επί ΣΥΡΙΖΑ έλεγε, είχε γίνει προβληματική-, με την εκχώρηση του μάνατζμεντ και του πλειοψηφικού πακέτου σε ιδιώτη.

Στο ερώτημα που είχα υποβάλλει τότε στον κ. Χατζηδάκη «τι κόστος θα έχει αυτό για τον καταναλωτή;», η απάντηση του νυν αντιπροέδρου ήταν ότι «μα ακριβώς εκεί αποσκοπεί το σχέδιο: να βελτιωθούν οι υπηρεσίες και να διατηρηθεί το κόστος στα ίδια επίπεδα εάν δεν μειωθεί». Συμπληρωματικά είχε προσθέσει ότι εγγύηση αποτελεί η σωστή λειτουργία της Ρυθμιστικής Αρχής και ο ανταγωνισμός που βεβαίως θα εξασφάλιζε η μελλοντική φιλελεύθερη κυβέρνηση.

Τα μοντέλα κρίνονται στην πράξη. Μετά από έξι χρόνια στην διακυβέρνηση το κόστος του ηλεκτρικού έχει εκτιναχθεί. Η μέση οικογένεια πληρώνει από 50% έως 70% περισσότερα για τους λογαριασμούς της. Ανάλογα και με την κατανάλωση, εκείνοι που θέλουν να ζεσταίνονται το χειμώνα και να μην καίγονται το καλοκαίρι -που μοιάζει πολυτέλεια-, πληρώνουν και περισσότερο.

Η κυβέρνηση το έριξε στις εξελίξεις στην Ρωσία και στο κόστος του φυσικού αερίου, αποκρύπτοντας ότι η μετάβαση στην πράσινη ενέργεια και η εγκατάλειψη των λιγνιτικών μονάδων έχει αποτύχει, με το κόστος να μεταφέρεται στους καταναλωτές. Το περιβόητο χρηματιστήριο ενέργειας έχει αποτέλεσμα ενώ η τιμή της κιλοβατώρας στην χονδρική να μειώνεται στην λιανική ενίοτε να αυξάνεται. Κάπως έτσι η Ελλάδα που έχει από τους τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη έχει από τα υψηλότερα κόστη ενέργειας. Είναι κι αυτή μια επιτυχία… Πάντως πέτυχε την εξυγίανση των οικονομικών της ΔΕΗ. Τα στελέχη της υπηρεσίας αμείβονται με τρελούς μισθούς και μπόνους. Το ότι λειτούργησε ο ανταγωνισμός και δεν υπάρχει καρτέλ ενέργειας είναι απλώς ανέκδοτο.

Αυτό το επιτυχημένο μοντέλο λένε οι πληροφορίες θα ακολουθηθεί και για το νερό. Βέβαια σύμφωνα με το Σύνταγμα και τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, είναι δημόσιο αγαθό. Ναι αλλά η διαχείρισή του δεν είναι. Ποιος είπε ότι θα ιδιωτικοποιηθούν οι πηγές; Θα παραμείνουν δημόσιο αγαθό, αλλά για να φθάνει στις βρύσες θα πρέπει να πληρώνει ο καταναλωτής. Ίσως κατά το επιτυχημένο μοντέλο του ηλεκτρικού να έχουμε και χρηματιστήριο υδάτων. Γιατί όχι;

Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Από τις επίσημες εξαγγελίες ενημερωνόμαστε για «βιώσιμες εταιρείες ύδρευσης, άρδευσης και αποχέτευσης, με στόχο αποδεκτό κόστος για όλες τις χρήσεις». Επίσης για κατεπείγουσες πρωτοβουλίες τους επόμενους έξι μήνες, σε συνδυασμό με εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών.

Όπερ μεθερμηνευόμενο: δουλίτσες και μπίζνες, όσο ακόμη είμαστε στα πράγματα. Με τα ενσωματωμένα ΜΜΕ να τρομοκρατούν τον κόσμο με τον κίνδυνο της λειψυδρίας. Εν ολίγοις όταν σε λίγους μήνες κόμματα και φορείς πολιτών θα διαμαρτύρονται για την ιδιωτικοποίηση, τα φερέφωνα από τα τηλεοπτικά παράθυρα θα φωνάζουν: και τι θέλετε να διψάσουμε; Βλέπω ήδη το επιχείρημα: “οι πλούσιοι με τις πισίνες και τα γκαζόν στους κήπους δεν πρέπει να πληρώνουν περισσότερο;”. Φυσικά, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν τους νοιάζει.

Ο κίνδυνος της λειψυδρίας σε αρκετές περιοχές της χώρας είναι υπαρκτός εδώ και κάποια χρόνια. Η μείωση των χιονοπτώσεων και το πιο γρήγορο λιώσιμο των πάγων δημιουργούσε την ανάγκη για ταμιευτήρες, σε πολλές περιοχές. Δίχως όμως να γίνονται έργα. Έπρεπε η κατάσταση να φτάσει στο απροχώρητο ώστε η κυβέρνηση να εμφανιστεί σαν σωτήρας με την ιδιωτικοποίηση. Και θα πληρώνουμε και θα μας σώσει. Κλασσικά κόλπα για νεοφιλελεύθερους.

Πρώτη δημοσίευση naftemporiki.gr