Επενδύσεις αποικίας ή ανάπτυξης;

Του Τρύφων Αλεξιάδη-Δεν κατέχω την απόλυτη αλήθεια, τις ανησυχίες και τις προτάσεις μου καταθέτω για διάλογο και μακάρι να δημιουργηθεί τοπικό/υπερτοπικό κίνημα και ενδιαφέρον για τις περιοχές που μεγαλώσαμε και ζούμε

Τα όσα είδαμε – ακούσαμε για τις «επενδύσεις» των ΗΠΑ στην Ελευσίνα, έχουν σίγουρα μια πλευρά κοσμικών νέων, (αρμοδιότητα ειδικών εκπομπών κυρίως πρωινών ωρών) και μια χαζοχαρούμενη προσέγγιση για νέα λιμάνια, επενδύσεις, και άλλα σε ένα σοβαρό θέμα.

ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΣΙΝΑ, όπως ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ, ΤΟ ΠΕΡΑΜΑ κλπ., ΕΧΟΥΜΕ ΖΩΗ! Κατοικούν πολίτες, μεγαλώνουν παιδιά.

Σε αναμονή δημοσιοποίησης των κυβερνητικών σχεδιασμών για τα οποία θα αποφασίσει τελικά η Βουλή, επισημαίνω τα ακόλουθα με τη μοναδική ιδιότητα κατοίκου της ευρύτερης περιοχής, και την πολιτική και επαγγελματική μου διαδρομή σαν οικονομολόγος.

1. Στις αποικίες, ο αποικιοκράτης αποφασίζει, τι, που και πως θα επενδύσει. Πλούσια η εμπειρία από το παρελθόν στη χώρα μας, αλλά και σε άλλες χώρες από παλιά μέχρι και τις μέρες μας. Στις κυρίαρχες χώρες η κυβέρνηση σε διάλογο με περιφέρειες/Δήμους/τοπικούς φορείς καταστρώνουν Εθνικά/τοπικά/ειδικά αναπτυξιακά σχέδια και προχωρούν στην υλοποίησή τους.

2. Ας υποθέσουμε ότι αληθεύουν οι πληροφορίες για δημιουργία λιμανιού. Η περιοχή του Πειραιά αλλά και της ευρύτερης Δ. Αττικής έχει ήδη επιβαρυνθεί με:

– Το επιβατικό λιμάνι του Πειραιά.

– Το εμπορικό λιμάνι του Κερατσινίου.

– Τις εγκαταστάσεις στη Ψυτάλλεια.

– Τη Ναυπηγοεπισκευαστική Περάματος και Κυνόσουρας.

– Τις εγκαταστάσεις του Ναύσταθμου.

– Τις εγκαταστάσεις στη Ρεβυθούσα.

– Τα δεκάδες βυθισμένα πλοία στην περιοχή.

– Τα διυλιστήρια του Ασπρόπυργου.

– Δεξαμενές καυσίμων σε πολλές θέσεις στην περιοχή.

– Ρυπογόνες και επιβλαβείς δραστηριότητες στο Θριάσιο πεδίο.

– Τη λειτουργία του εμπορευματικού κέντρου στο Θριάσιο.

– Τις νέες φυλακές που θα γίνουν.

– Τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας κλπ. κλπ.

Το απλό ερώτημα λοιπόν είναι: Αντέχει και άλλη επιβλαβή για το περιβάλλον δραστηριότητα, η ευρύτερη περιοχή, που κατοικούμε και αναπνέουμε οι οικογένειες μας;

Η θετική απάντηση προκαλεί απλά ερωτήματα. Θα κουβέντιαζε σοβαρά κανείς να γίνει διαλυτήριο πλοίων στη Μύκονο; Επεξεργασία καυσίμων πλοίων στο Φάληρο ή εργοστάσιο ανακύκλωσης στο Σούνιο; Τα ερωτήματα ακραία για να αναδείξω το προφανές του αναπτυξιακού οικολογικού θέματος και τα όσα ορίζουν διεθνείς οργανισμοί για θέματα υγιεινής και ασφάλειας.

3. Τα γράφεις αυτά για να υποστηρίξεις την Cosco, θα ρωτήσει ο καλόπιστος. Σαφέστατα όχι. Σαν βουλευτής Β’ Πειραιά έθεσα επανειλημμένα την ανάγκη να υλοποιήσει η Cosco, εμπρόθεσμα τις συμβατικές υποχρεώσεις της και να σταματήσει να λειτουργεί σαν γραφείο εξυπηρέτησης συγκεκριμένων βουλευτών (όχι μόνο της ΝΔ) για τη διαχείριση της αγωνίας πολιτών σε μια θέση δουλειάς, αναλαμβάνοντας φυσικά το σχετικό κόστος.

Και αναμένουμε από τους τότε επικριτές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, να δούμε τι θα πουν για πιθανές παραχωρήσεις τεράστιων χώρων σε ιδιώτες αντί στο Δήμο Ελευσίνας, όπως έκανε τότε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για τα Λιπάσματα στο Κερατσίνι, τον Αρμό στο Πέραμα και πολλά άλλα. Η συμφωνία με την Cosco ήταν κάτι που κληρονομήσαμε και προσπαθήσαμε να την βελτιώσουμε με δεδομένα τα νομικά όρια αλλά και τη συγκυρία της περιόδου 2015 – 2019. Αν κάποιος προτείνει κάτι άλλο, ας δημοσιοποιήσει την άποψή του.

Ο Πειραιάς και οι γειτονιές του περιμένουν από την Cosco να υλοποιήσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις και να προχωρήσει πολλά βήματα ακόμη για την ανάπτυξη – ανάδειξη των χώρων γύρω, αλλά και μέσα στις εγκαταστάσεις, στα πρότυπα ευρωπαϊκών λιμανιών.

4. Όσοι σχεδιάζουν νέο λιμάνι στην Ελευσίνα πρέπει άμεσα και τεκμηριωμένα να εξηγήσουν… αν γίνει το λιμάνι:

α. Οι εγκαταστάσεις του λιμανιού (τεράστιοι γερανοί, containers, εγκαταστάσεις για χύμα φορτία κλπ.) θα δημιουργήσουν ή όχι ένα σιδερένιο τοίχος ανάμεσα στην πόλη και τη θάλασσα; Αν δεν καταλαβαίνουν το ερώτημα, μια βόλτα από την Ηλεκτρική της Δραπετσώνας μέχρι το Πέραμα θα τους βοηθήσει να το καταλάβουν.

β. Το λιμάνι θα έχει ή όχι περίφραξη;

γ. Η θαλάσσια διαδρομή για το λιμάνι θα είναι ή όχι δυτικά της Σαλαμίνας, ανάμεσα στη Ρεβυθούσα και στη Σαλαμίνα και μετά στο στενό και αβαθή δίαυλο (όπως μου είπαν ναυτικοί), μεταξύ Σαλαμίνας και ξηράς; Δηλαδή μετακίνηση τεράστιων πλοίων, φορτωμένων με πολεμικό υλικό, χημικά και άλλα επικίνδυνα φορτία. Τα πλοία δηλαδή θα διασχίζουν κατοικημένη περιοχή με μικρό πλάτος. Απορώ ποιοί σοβαροί επιστήμονες θα υπογράψουν τη μελέτη για μια τόσο επικίνδυνη δράση.

5. Θα κατακλυστούμε βέβαια από ειδήσεις, δημοσιεύματα, διαφημίσεις (είναι πολλά τα λεφτά) για θέσεις εργασίας, ανάπτυξη κλπ. κλπ. Δοκιμασμένη προπαγάνδα που αν έχει απέναντι της ένα ξερό ΟΧΙ, θα κάνει εύκολα τη δουλειά της. Γι’ αυτό καταθέτω και πρόταση.

Μετά από ουσιαστικό διάλογο με συναρμόδιους Δήμους και τοπικούς φορείς, με τη συμμετοχή επιστημονικών, κοινωνικών και επαγγελματικών φορέων να δημιουργηθεί ολοκληρωμένη πρόταση ανάπτυξης του παραλιακού μετώπου Ελευσίνας που θα εξασφαλίζει:

– Διαχείριση του χώρου σε όφελος των πολιτών.

– Στο διαθέσιμο θαλάσσιο χώρο, δημιουργία υποδομών (μαρίνες κλπ.) για στάθμευση – φύλαξη – συντήρηση σκαφών αναψυχής. Η δραστηριότητα αυτή (και λόγω της μικρής απόστασης από την Εθνική και Αττική οδό) θα προσελκύσει πολίτες και επιχειρήσεις με υψηλά εισοδήματα, θα δημιουργήσει επιχειρηματικές δράσεις και θέσεις εργασίας και θα μετατρέψει την περιοχή σε πρότυπο ήπιας τουριστικής ανάπτυξης με ανάδειξη του θαλάσσιου τουρισμού αλλά και των ιστορικών χαρακτηριστικών της. Αυτά βεβαίως για όσους αγαπούν την ιστορία και τον πολιτισμό και δεν επαναλαμβάνουν την απαξιωτική φράση «a lot of history»!.

6. Δεν κατέχω την απόλυτη αλήθεια, τις ανησυχίες και τις προτάσεις μου καταθέτω για διάλογο και μακάρι να δημιουργηθεί τοπικό/υπερτοπικό κίνημα και ενδιαφέρον για τις περιοχές που μεγαλώσαμε και ζούμε.

* Αλεξιάδης Τρύφων, πρώην αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών

Πηγή: Ναυτεμπορική