Χωρίς νερό και «ειδικούς» γίνεται;

Του Γιάννη Χελιώτη – «Όσα δεν λύνoυμε εμείς έρχεται και τα λύνει ο χρόνος»; Ισχύει, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην το έχει βιώσει, πολύ συχνότερα με συναισθήματα λύπης και απογοήτευσης, γιατί ο χρόνος – καταλύτης των πάντων – είναι και ο νόμος της φθοράς και της διάλυσης. Και όσο δεν παίρνοται αποφάσεις για να λυθούν τα θέματα, τόσο κακοφορμίζουν οι προτάσεις, καθυστερούν και… τσούκου τσούκου έρχεται ο αμείλικτος χρόνος. Στην περίπτωση της διαχείρισης του νερού, όμως, ο παροιμιακός λόγος αληθεύει μόνο φαινομενικά.

Αυτό σκέφτομαι ή τουλάχιστον μπορώ να καταλάβω διαβάζοντας αφενός μια προσφυγή στο ΣτΕ και ανατρέχοντας αφετέρου στο δημοσίευμα της «Καθημερινής» για το νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας με αφορμή τις υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης ανά την επικράτεια, την ίδρυση της ΕΥΔΑΠ Υποστήριξης (και αντίστοιχης υπηρεσίας στην ΕΥΑΘ) που «θα μπορεί να αναλαμβάνει (επ’ αμοιβή) την είσπραξη οφειλών προς τις ΔΕΥΑ είτε έπειτα από αίτημα της ΔΕΥΑ είτε υποχρεωτικά, αν μετά από δύο χρόνια η ρυθμιστική αρχή (ΡΑΕΥ) διαπιστώσει ότι οι ρυθμοί είσπραξης των οφειλών είναι χαμηλοί». Κάπως έτσι η πολιτεία θα αγχώσει τους δήμους να προxωρήσουν στην είσπραξη οφειλών, οφειλές οι οποίες όπως όλοι γνωρίζουμε δεν εισπράτονται πάντα – τις περισσότερες φορές με την «ευλογία» των αιρετών – για ευνόητους λόγους.

Και, πώς θα λειτουργεί ο εισπρακτικός μηχανισμός; Πώς δεν θα αλλοιωθεί η ταυτότητα και θα παραμείνει το νερό δημόσιο αγαθό. Πόσο θα αυξηθεί το «ανταποδοτικό» τέλος για να γίνει βιώσιμη η νέα Υπηρεσία; Aουτσορσινγκ κόλπο μίας ακόμα προσπάθειας τσούκου τσούκου ιδιωτικοποίησης του νερού;

Πάντως μια σειρά από Σωματεία και Οργανώσεις όπως ο Σύλλογος Επιστημονικού Προσωπικού της ΕΥΔΑΠ κατέθεσαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας προσφυγή κατά της κοινής υπουργικής απόφασης (ΚΥΑ) που αφορά στην τιμολόγηση των υδάτων. Με την αίτησή τους ζητούν να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική η 103755 Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ Β 5438/27.09.2024) για τον “Καθορισμό των γενικών κοστολόγησης και τιμολόγησης υπηρεσιών ύδατος”.

Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται η έμμεση ιδιωτικοποίση του νερού. Δεν είναι εύκολο εγχείρημα βλέπετε, γιατί ο πάροχος είναι η φύση. Τα δίκτυα όμως; Η συντήρηση των δικτύων; Το 2017 η μείζων σύνθεση του Δ’ Τμήματος του ΣτΕ ακύρωσε ομοφώνως την ΚΥΑ (35275/19.05.2017) περί κανόνων τιμολόγησης του νερού.

Στην ίδια σελίδα και οι δήμοι της χώρας, μέσω του ανώτατου θεσμικού οργάνου τους  – ως διαχειριστές του νερού στον τόπο τους (μέσω των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης και Αποχέτευσης) –  επέστρεψαν ως «απαράδεκτο» στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας το νομοσχέδιο για τις υποχρεωτικές συγχωνεύσεις των ΔΕΥΑ, έχοντας βεβαίως στο πλευρό τους και το σύνολο των εργαζομένων στις ΔΕΥΑ, αλλά και των τοπικών κοινωνιών.

Μα, είναι αλήθεια οτι οι «Ολλανδοί ειδικοί» που θα έσωζαν την Κρήτη και τη Θεσσαλία από τη λειψυδρία είναι στον Ταύρο με γραφεία και στελέχη που μόνο Ολλανδοί δεν είναι, αλλά είναι πρόσωπα με… ισχυρές πολιτικές διασυνδέσεις;

Συνήθως δεν κρατάει πολύ η ευφορία… Το συνηθίζει, δυστυχώς, ο χρόνος να διαψεύδει και να απογοητεύει…