Πολιτικοί Αυτόχειρες – Αυτοχειριασμός της Πολιτικής

Γράφει ο Ανδρέας Αθηναίος-Η απαξίωση της Πολιτικής, δεν γίνεται τόσο από τα οικονομικά, όσο από την κακομεταχείριση, και την περιφρόνηση, και την προσβολή που αισθάνονται οι Άνθρωποι από (κάποιους) άλλους ανθρώπους που έχουν θέσεις “πολιτικής εξουσίας”, θέσεις που έχουν αξία μόνον όταν στην Πολιτική προσπάθεια σκοπός είναι  ο Άνθρωπος.

Ο Αυτοχειριασμός της Πολιτικής οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος σε εκείνους που ιδιοποιούνται αυτό που τους εχει αναθέσει ο εκάστοτε πρωθυπουργός, αισθάνονται «σπουδαίοι» και βγαζουν τον ανασφαλή και κακό χαρακτήρα τους πάνω στον Κόσμο. Αυτό βέβαια αποτελεί αυτοχειριασμό για τους ίδιους τους «Πολιτικούς» που παρουσιάζουν τα συμπτώματα  της Ψυχολογικής παράκρουσης, που ενεργοποίησε η άσκηση εξουσίας, στο ήδη υπάρχον υποκείμενο νόσημα της προβληματικής προσωπικότητας.

Οι «πολιτικοί» αυτοί φυσικά «αυτοχειριάζονται». Στις εκλογές «μαυρίζονται» και στο δρόμο τους προσφέρονται νερά και καφέδες…. Όταν το σύστημα στελεχωθεί από πολλούς τέτοιους «πολιτικούς αυτόχειρες», μακροπρόθεσμα «αυτοχειριάζεται η πολιτική». Αποδεικνύεται ότι το «μαύρισμα» δεν σώζει την σημασία της πολιτικής, και κατάλληλο αντιηλιακό δεν φαίνεται να υπάρχει. Και έτσι «Ο κυρίαρχος Ελληνικός Λάος» που θα έλεγε και ο υποψήφιος βουλευτής Μαντάς (και κατά κόσμο Ανδρέας Μπαρκουλης), στο Έργο Τζένη Τζένη, προτιμά στις εκλογές να απολαύσει ο ίδιος ένα άλλο είδος μαυρίσματος «πηγαίνοντας παραλία».

Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος -φίλος του πατέρα μου- που με ήξερε από παιδί, μου είχε κάποτε πει: «Αν αναλάβεις μία θέση και αισθανθείς σπουδαίος, αυτό θα πει ότι η θέση δεν σου άξιζε».

Η πολιτική χρειάζεται ανθρώπους που δεν αναλαμβάνουν (καταλαμβάνουν;) θέσεις άσκησης εξουσίας για την ανάγκη της δικής τους αυτοεπιβεβαίωσης, για να αισθανθούν «σπουδαίοι», ή για την ικανοποίηση των όποιων ευρέως φάσματος δυσλειτουργιών της προσωπικότητάς τους. Δυσλειτουργιών που, όταν βρεθούν σε θέσεις πολιτικής εξουσίας, αποκαλύπτονται σε τέτοια έκταση που μας κάνει να διερωτώμεθα αν είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κάποτε παίξαμε μαζί ως παιδιά (εκείνη με τις κούκλες της και εγώ με τα τραινάκια μου), αν είναι οι ίδιοι άνθρωποι με εκείνους που γευματίσαμε μαζί, που αισθανθήκαμε μεταξύ μας ανθρώπινη αγάπη, που μαζί ορκιστήκαμε αγάπη για την Ελλάδα.

*Ο Ανδρέας Αθηναίος είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου – American Association of University Professors (1977) – Αριστείο Ακαδημαϊκής Διδασκαλίας ΗΠΑ (1987) και πρώην Νομάρχης.