Της Νικόλ Λειβαδάρη-Στα Τέμπη η κραυγή για «οξυγόνο» ήταν η απάντηση στην απροκάλυπτη προσπάθεια να πνιγούν οι ευθύνες για την τραγωδίαΤο 2025 ξεκίνησε με τα ιστορικά συλλαλητήρια για τα Τέμπη και κλείνει με τις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις. Θα μπορούσε η διπλή αυτή εικόνα να είναι και ο καθρέφτης του συλλογικού αιτήματος της εποχής – του αιτήματος για δικαιοσύνη.
Στα Τέμπη η κραυγή για «οξυγόνο» ήταν η απάντηση στην απροκάλυπτη προσπάθεια να πνιγούν οι ευθύνες για την τραγωδία. Ήταν η αντίδραση σε μια αντίληψη εξουσίας που πάνω από το δίκαιο, τους θεσμούς και την ισονομία βάζει την προστασία μιας ελίτ πολιτικής τάξης και των ηγεμονικών κεκτημένων της.
Στο αγροτικό, εκείνο που κάνει διαφορετικές τις φετινές κινητοποιήσεις και μεγεθύνει την οργή των αγροτών είναι επίσης το αίσθημα της αδικίας: Οι τοπικοί κομματάρχες, οι «μαϊμού» παραγωγοί και κτηνοτρόφοι, οι πάσης φύσεως «Φραπέδες» έκαναν πάρτι με το ευρωπαϊκό χρήμα και οι πραγματικοί αγρότες, που νομίμως δικαιούνται τις επιδοτήσεις, έμειναν στον άσο να δίνουν άνιση μάχη επιβίωσης.
Ο θυμός των μπλόκων είναι η απάντηση στην ίδια αντίληψη, που βλέπει την πολιτική ως εργαλείο συναλλαγής και την εξουσία ως πεδίο νομής λαφύρων και επιβράβευσης των ημετέρων. Εξ ου και η πρωτοφανής κοινωνική στήριξη που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις στις κινητοποιήσεις των αγροτών, κόντρα στις προσπάθειες για ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού.
Το ίδιο αίσθημα αδικίας, άλλωστε, είναι εκείνο που σφραγίζει και την απόρριψη του πολιτικού συστήματος από όλο και μεγαλύτερη μερίδα πολιτών. Είτε κατεβαίνοντας στους δρόμους και τα μπλόκα, είτε απέχοντας ηχηρά από την κάλπη, η κοινωνία στέλνει καθαρά το μήνυμά της. Όσο εκείνοι που πρέπει να το λάβουν κάνουν πως δεν το ακούν, τόσο πιο επικίνδυνοι γίνονται οι επόμενοι δρόμοι που θα ανοίξει η οργή…
Πηγή: Ναυτεμπορική
Ακολουθήστε μας στο Google News για να ενημερώνεστε για τα τελευταία νέα
